هفته نامه مرودشت، احسان فلاح– سازمان تعاون روستایی و شرکت های وابسته به آن، با خرید سالانه حدود ۱۰ میلیون تن محصولات کشاورزی و ۳۰۰ هزار تن محصولات انباری و رفع نیاز۵۶۰ تشکل، از جایگاه مناسبی در جامعه برخوردار می باشند اما اکنون در خرید محصول استراتژیک گندم، موانع زیادی پیش روی این تعاونی هاست.

در سال های خشکسالی که کشاورزان با دل و جان و از قطرات اشک، محصولات خود را تولید می کنند، انگار متأسفانه دچار خشکسالی مهر برخی مسئولین نیز هستیم. شرکت های تعاونی روستایی که از دلِ خودِ کشاورزان بوجود آمده اند، اکنون توانایی ایجاد شرایط مناسب برای دست یافتن به هدف خود که رفاه سهامداران زن و مرد و پیر و جوان است را ندارند چرا که اداره غلّه، چند سال است که در راه خرید گندم این سازمان، مانع تراشی می کند.

از جمله این مانع تراشی ها این بود که چند سال قبل اعلام کردند محموله بیش از ۵ تُن، توسط تعاونی ها تحویل گرفته نشود که همان سال، قیمت خرید واسطه ها از کشاورزان بصورت چشم گیری کاهش یافت، اما آیا این اداره می تواند چنین قانونی را برای دلالان نیز وضع کند؟ منافعی که از خرید گندم، نصیب تعاونی ها شده و به جیب خود کشاورزان می رود، چرا باید از هر روشی محدود شود؟ آن هم کارمزد ناچیزی که چند سال است با افزایش هزینه ها تغییر نیافته است!

کسری اُفت گندم نیز به قیمت روز از تعاونی ها دریافت می گردد! لذا منافع این مانع تراشی ها در خرید گندم توسط تعاونی ها فقط به کام واسطه ها می ریزد. اگر برای یکسال ریاست سازمان و مسئولین محترم تحویل گرفتن گندم در تمام تعاونی ها را ممنوع می کردند، مشخص می شد که اداره غلّه، پاسخگوی نیاز تمام کشاورزان نخواهد بود. اداره ای که مرتبط با کشاورزان است و از بسیاری مشکلات آنان خبر ندارد: از کشاورزی که در هرهکتار ۲ تُن گندم برداشت می کند و کشاورزی که با وانت بار خود، محصول ناچیزش را به تعاونی تحویل می دهد و این محصول، جوابگوی هزینه هایش نمی باشد.

همچنین شرکت های تعاونی روستایی با عضویت هزاران کشاورز، زمانی خدمات متعددی از جمله کوپن های روستایی، کود شیمیایی دولتی، سم و بذرهای کشاورزی و سایر تسهیلات را  به کشاورزان ارائه می دادند که به مرور زمان، این خدمات به دلایل مختلف حذف شده و اکنون در حد تحویل گرفتن گندم فعالیت می کنند که در آن  هم با مشکل مواجه هستند.

آیا دلیل این همه اُفت تعاونی ها، فرسودگی مدیران، مسئولان مربوطه و عدم برنامه ریزی است یا مانع تراشی ادارات و سازمان های دیگر؟ آیا زمان آن نرسیده تا از سطوح بالا، سازمان های مربوطه اصلاح و برنامه ریزی شود تا بتوانند به کشاورزی و کشاورزان در این سال های خشک و سخت کمک کند؟ رسالت اداره غلّه چیست؟حمایت از کشاورزان؟ مسئولان عالی رتبه استان چه راه حلی دارند؟ زمان آن نرسیده که تدبیر دولت، با اقدام و عمل مورد تأکید مقام معظم رهبری همراه شده و امید را در دل کشاورزان زنده کند؟