سعید صالحی، رئیس اداره امور عشایر شهرستان مرودشت: جامعه عشایری شهرستان مرودشت به لحاظ زیست بوم، شامل سه تیپ عشایر ییلاقی، قشلاقی و میانبند می‌گردد. عشایر ییلاقی به عشایری گفته می شود که در فصلهای بهار و تابستان در محدوده شهرستان مرودشت سکونت می‌یابند. عشایر قشلاقی آن دسته از عشایر هستند که شهرستان مرودشت در فصل های پاییز و زمستان میزبان آنها است و ییلاق آنها شهرستان شمالی استان از جمله اقلید، آباده، دهبید و بوانات است. عشایر میانبند، عشایری می‌باشند که ییلاق و قشلاق آنها خارج از حوضه شهرستان مرودشت می باشد اما مسیر کوچ و ایل راه این عشایر، در محدوده شهرستان مرودشت قرار دارد. حجم جمعیتی عشایر با توجه به سه نوع زیست‌بوم برشمرده آنها، متفاوت می‌باشد.اما نکته حائز اهمیت این موضوع، حضور عشایر در ۴ فصل سال در محدوده شهرستان است که ضرورت خدمات‌رسانی به آنهارامی‌طلبد.

اما نکته اساسی در مورد جامعه عشایر (که از آن بعنوان “جامعه سوم” پس از جامعه شهری و روستایی یادمی شود)، در برخورداری از خدمات ادارات دولتی چگونه و به چه میزان است؟

“آیین‌نامه ساماندهی عشایر”کهبه تصویب هیئت وزیران رسیده و با شماره ۱۸۶۸۸/ث/۳۲۴۶۷ هـ مورخ ۸۴/۰۳/۲۹ ابلاغ گردیده، تکلیف کلیه وزارتخانه‌ها و ادارات تابعه آنها را در بحث خدمات‌رسانی به عشایر به طور کاملا روشن بیان نموده است.

طبق ماده ۵ آیین نامه یادشده، کلیه دستگاههای اجرایی ذیربط موظف هستند در تنظیم بودجه سنواتی و تدوین اهداف کمی برنامه‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت با اختصاص اعتبارات متناسب با جمعیت عشایر، نسبت به انجام وظایف مربوط به حوزه مسئولیت خود در قبال مناطق عشایر اقدام نمایند.

همچنین در ماده ۱۵ این آیین نامه، استفاده از اعتبارات مربوط به مناطق کمتر توسعه‌یافته [مثل اعتبارات ماده ۱۸۰ برنامه پنجم توسعه] علاوه بر اعتبارات ملی و استانی دستگاههای اجرایی، برای اجرای برنامه‌های ساماندهی عشایر پیش بینی شده است.