مقدمه: هنر و فرهنگ، بازوان توسعه جوامع و وسیله ای برای توانمند تر ساختن شهروندان در مواجهه با مشکلات و معضلات اجتماعی هستند. بی شک انسان هنرمند و فرهیخته، توان بیشتری برای غلبه بر ناهمواری های زندگی داشته و فرد مفید تری برای همنوعان خویش است. به همین بهانه، با یکی از هنرمندان صمیمی شهرمان به گفتگو نشسته ایم:

لطفأ خودتان را بیشتر معرفی نمایید.
مصطفی گودرزی، ۲۵ ساله و ساکن مرودشت هستم. در حال حاضر به صورت حرفه ای در زمینه تدریس موسیقی، آهنگسازی و اجرای کنسرت های موسیقی فعالیت دارم.

موسیقی را از چه زمانی آغاز کردید؟
از ۱۲ سالگی، موسیقی را نزد استاد پرهام شناسا شروع کردم. پس از چندی نزد آقای ابراهیم بذرافکن مشغول نوازندگی اتودهای کلاسیک شدم. به دلیل علاقه فراوان به موسیقی ایرانی، نزد اساتیدی همچون عباس جعفری و رضا اسکندری(از شاگردان زنده یاد پرویز یاحقی) ردیف های موسیقی ایرانی را فرا گرفتم. بعد ازمدتی به پیشنهاد استاد جعفری، ساز کمانچه را به صورت حرفه ای دنبال کردم. به طور کلی علاقه بسیاری به تکنیک های استاد کیهان کلهر دارم و گاهأ از این تکنیک ها در اجراهای خود استفاده می کنم.

چگونه این هنر را در وجود خودتان کشف کردید؟
انسان ها، گاهی در بیان احساساتشان، سخت ترین نقش ها را ایفا می کنند. موسیقی این مسئله را راحت تر می نماید. من نیز از کودکی به موسیقی علاقه فراوانی داشتتم و با حمایت خانواده و بخصوص پدرم، ساز ویولن را فرا گرفتم. در حقیقت زمینه آشنایی و عامل اصلی موفقیت در این مسیر، حمایت های پدرم بوده که همیشه مدیون ایشان هستم.

تحصیلات شما نیز در این راستا بوده است؟
خیر. بنده تحصیلات آکادمیک در زمینه موسیقی ندارم بلکه به دلیل جذابیت رشته مهندسی نفت و علاقه ای که به این رشته داشتم، آن را در دانشگاه ادامه دادم.

چه شد به سمت تدریس کشیده شدید؟
شخصأ بر این باورم که اگر خداوند، چیزی را در وجود کسی گذاشته و از این بابت غنی است، باید زکات آن را نیز پرداخت کند. گاه این توانایی از نظر مال و ثروت است وگاه در زمینه علم و استعداد هنری.

زکات توانایی در علم موسیقی را نیز آموزش گام به گام و همراه با صبر و حوصله به تمامی هنرجویانم و به ویژه کودکان می دانم و در این مسیر، خستگی برایم معنا ندارد.

چرا ساز ویولن و کمانچه را انتخاب کردید؟
همه آلات موسیقی دارای روح و زبان خاصی هستند و کسانی که آن را دنبال می کنند، وابستگی خاصی به ساز خود دارند. ویولن نیز از جمله کاملترین سازهای دنیاست که در ارکسترهای بزرگ جهان نیز جزء سازهای اصلی به شمار می آید. پس از شنیدن صدای تمام سازها، ارتباط خاصی با ویولن برقرار کردم، بنظرم شیوایی و زبان الفبای موسیقی، در این ساز بیشتر بوده است.

استقبال شهروندان مرودشتی از هنر موسیقی چگونه است؟
شهرستان مرودشت همواره به دلیل ویژگی های منحصر بفرد و وجود اقشار سختکوش، دارای استعدادهای شگرفی در هنر بوده و اکنون نیز در زمینه موسیقی، حرف های بسیاری برای گفتن دارد. موسیقی، از جمله هنرهایی است که در شهرستان مرودشت بیشترین استقبال مردمی را دارد و این مایه خرسندی هنرمندان این رشته است.

آیا شرایط و امکانات در حد مورد انتظار شماست؟
شخصأ معتقدم که هنر موسیقی، منشأ از درون خود انسان دارد و نیازی به توقع برای پیشرفت نیست و همیشه اساتید بزرگ و نامی ایران، با حداقل ها در این زمینه فعالیت کرده اند و با همین امکانات اندک، در یادها ماندگار شده اند. توقع اصلی من، از خود هنرمندان است که با همدلی و صداقت، در کنار هم به اعتلای این هنر زیبا کمک نماییم.

برای اینکه “هنر” و هزینه کردن در این بخش برای مردم توجیه شود، چه توصیه ای دارید؟
همانگونه که بدن انسان به غذا، تفریح، استراحت و … احتیاج دارد، روح او نیز به آرامش نیاز مبرم دارد تا بتواند حتی برای دقایقی، کمی از جامعه صنعتی و مدرن امروز فاصله بگیرد. بر این باورم که غذای روح انسان، بعد از نام و یاد خداوند متعال، هنر و به ویژه موسیقی است که با اجرای کنسرت ها و نشست های هنری و … می توان زیبایی های آن را برای مردم آشکارتر نمود تا آن را جزئی از نیازهای اولیه خود بدانند.

چه آینده ای پیش روی موسیقی مرودشت است؟
هنر، همیشه بی انتها بوده و خواهد بود و حرکتی رو به جلو دارد. قطعأ شهر زیبا و خونگرم من –شهر تمدن و فرهنگ- بهترین ها را در آینده خواهد داشت. در زمینه موسیقی نیز با همدلی و همکاری موزیسین های این شهر، پایه های محکمی بنا خواهد شد و ما مدرسین وظیفه بزرگی در این راه به عهده داریم. امروز بیشتر از ۱۰ سال پیش و آینده نیز بیشتر از حال، این هنر رونق خواهد داشت.

صحبت پایانی؟
یک هنرمند باید در گام اول، فواید هنر خود را بشناسد و بداند که این فعالیت هنری چه  تأثیری بر جامعه و این مرز و بوم داشته و آیا توانسته است به عنوان عضوی از جامعه، در جهت پیشرفت و تعالی این آب و خاک فعالیت نماید یا خیر؟ باید تمام فعالیت های هنری یک هنرمند ایرانی، در جهت آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی باشد و در این حالت است که می توانند خدمتگزار مردم و کشورشان باشند. حفظ یاد و خاطره حماسه رشادت های مردمان این آب و خاک به وسیله هنر موسیقی که باعث شد این خاطره ها در ذهن مردم ایران جاودانه شود، گوشه ای از خدمت هنر موسیقی به جامعه است. با آرزوی سلامتی و پیروزی برای تمامی هنرمندان این خاک…

منبع: هفته نامه مرودشت
«گفتگو از آرزو اسماعیلی»