لطفأ خود را برای آشنایی مخاطبان معرفی نمایید.

به نام پروردگار بخشایشگر مهربان. با عرض سلام و ادب و احترام به محضر مردم شریف مرودشت و خوانندگان این نشریه، همچنین شما و همکارانتان. مسلم حسین خانی هستم متولد ۲۰ آبان ۵۵، البته تاریخ شناسنامه ای تولدم ۱ مهر هست. متولد آباده طشک هستم که به اشتباه سعادتشهر قید شده! از یکسالگی به مرودشت آمدیم و در همین شهر و بطور عمده در خیابان شهید مدرس(ژیان) ساکن شدیم.

زیر سایه والدینی آموزش و پرورشی و فداکار هستم، دو خواهر و دو برادر دارم و خودم بزرگترین آنان می باشم.

همسرم دارای مدرک کارشناسی از جامعه الزهراء قم می باشد و امیدوارم پرودگار عالم، اجر و مزد دنیوی و اخروی به ایشان عنایت فرماید.

–چند فرزند دارید؟

 دارای یک دختر و دو پسر می باشم.

 –چه سالی وارد حوزه علمیه شدید؟

از سال ۷۵ وارد حوزه علمیه شدم و به مدت ۶ سال استان مرکزی، در شهرستان آشتیان و ۹ سال نیز در قم  اقامت گزیدم. در حال حاضر نیز بیش از پنج سال است که به مرودشت برگشته و در خدمت مردم شریف مرودشت و روستای شهید پرور کناره هستم.

–در سطح حوزه علمیه شهرستان مرودشت نیز ظاهرأ مشغول به فعالیت هستید.

بله، حوزه علمیه دارای چهار معاونت تهذیب، مالی، آموزش، و معاونت تبلیغ و آموزشهای کاربردی می باشد، که بنده معاون تبلیغ و آموزشهای کاربردی حوزه علمیه شهرستان مرودشت هستم.

فعالیت شما محدود به حوزه علمیه است؟

خیر. بنده همچنین سرمربی حلقه صالحین حوزه مقاومت بسیج امام حسین(ع) مرودشت هستم که در این بخش نیز به مربیان در زمینه های مختلف آگاهی می دهیم و از طریق برگزاری دوره ها آنها را با احکام و عقاید و مسائل روز و نحوه پاسخگویی به انواع شبهات و سوالات آشنا می سازیم. ایشان نیز آموزه های خود را به گروه های تحت نظارت خویش منتقل می نمایند و بدین گونه در سطح های مختلف موضوعات دینی و بصیرت افزایی منتشر می گردد.

–عمده فعالیت معاونت تبلیغ حوزه علمیه چیست؟

وظیفه اصلی این معاونت، رسیدگی به امور روحانیونی است که در قالب طرح «هجرت» به تبلیغ دین مبین اسلام در روستاها می پردازند. این فعالیت ها به صورت بلند مدت و کوتاه مدت صورت می گیرد. در فعالیت های بلند مدت، مبلغین یکسال در محل مورد نظر فعالیت می نمایند و پس از یکسال، بنا به خواست مردم و روحانی این مدت می تواند تمدید شود. خود بنده امسال سال ششم هست که در روستای کناره مشغول فعالیت می باشم و در همین جا از فرمانداری و بخشداری های تابعه خواستارم که نسبت به معرفی این طرح و تقاضای درخواست روحانی بلند مدت برای روستاها همکاری و مساعدت لازم را مبذول دارند. متأسفانه برخی دهیاران و شوراها و هیأت امنای مساجد می گویند: ما به روحانی نیازی نداریم!!!

و اما در فعالیت های کوتاه مدت، روحانیون در مناسبت هایی مثل ماه های محرم و رمضان و تابستان به منظور تبلیغ به شهرستان مراجعه می نمایند که با هماهنگی دفتر تبلیغات، امورات مربوط به ایشان انجام می گیرد.

–اقدامات دیگری هم در سطح حوزه انجام می دهید؟

بله. طرح هایی نیز برای طلبه های حوزه علمیه اجرا می نماییم مثل طرح “شهید مطهری” که به مطالعه آثار شهید آیت الله مطهری مربوط است. همچنین طرح «بینات»را در دستور کار داریم که مربوط به آموزش طلبه های پایه ۴ به بالا و آماده سازی آنها جهت تبلیغ در اماکن عمومی مثل مدارس، پارکها، آسایشگاه ها پاساژها و به صورت بیان احکام، نقل احادیث و تبلیغ موردی و جزئی -البته نه بعنوان یک مبلغ رسمی بلکه به اندازه ای که قادر باشند در صورت نیاز، رسیدگی به امورات دینی مردم را در سطح جامعه در صورت مراجعه بر عهده گیرند- را شامل می شود. به عنوان مثال اگر امام جماعت به دلیلی موفق به حضور در مسجد نشد، این دسته از طلاب آموزش دیده، بتوانند احکام یا مسائل اخلاقی را بیان نمایند.

طرح رابطین فرهنگی روستاها با حوزه علمیه برای روستاهای فاقد روحانی.

البته اینها گزیده ای از اقدامات صورت گرفته در سالهای گذشته است که امیدواریم با همکاری استان، بتوانیم در سال جاری نیز برنامه های بهتری برگزار نماییم.

آشنا نمودن روحانیون با انواع تفکرات انحرافی و عرفان های نوظهور و فرقه گرایی نیز به طور ویژه در دستور کار معاونت تبلیغ قرار دارد که برنامه هایی در این زمینه داشته و داریم.

–برای آشنا نمودن عموم مردم با این دسته از تفکرات انحرافی و عرفان های نوظهور نیز برنامه ای دارید؟

وقتی طلبه ها دوره می بینند، در مساجد و مناسبت های مختلف از طریق سخنرانی، کلاس و… می توانند به روشنگری اذهان و آمادگی مردم بپردازند. ممکن است دانش آموزان از روحانیون مدارس، در مورد باستان گرایی، بهاییت، وهابیت و … سوال بپرسند که طلبه می تواند پاسخگوی سوالات ایشان باشد و آموزش های دیده شده را، به این نحو در اختیار دانش آموزان قرار دهد.

–برای عمومی ساختن این آموزش ها و انتشار مفاهیم در میان طیف بیشتری از مردم و مخاطبان، چه تمهیداتی اندیشیده اید؟ چگونه می توان افرادی را که اعتقاد چندانی ندارند یا حتی مخالف هستند با برخی از مقوله ها، با مفاهیم دینی آشنا کرده و جذب نمود؟

البته برنامه ریزی و اقدام در این زمینه، قطعأ به تنهایی ممکن نیست و نه تنها ارگانهایی مثل حوزه علمیه، بسیج، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره تبلیغات اسلامی و … که متولی امور فرهنگی هستند، بلکه با توجه به گستردگی هجمه دشمن و تلاش برای تأثیرگذاری سوء بر اخلاق و رفتار جوانان و نوجوانان، سایر ارگانها نیز از قبیل: فرمانداری، بخشداری، شهرداری، آموزش و پرورش، دانشگاه ها، سازمانهای مردم نهاد و … نیز باید نقش خود را ایفا کنند.

برای آشنا ساختن عموم مردم، در وهله نخست آموزش های خانواده در دستور کار ماست که بخشی از آن در قالب جلسات انجمن اولیاء و مربیان برگزار می شود تا خانواده ها با آسیب های اجتماعی که گریبان گیر نوجوانان و جوانان است از قبیل بحث ماهواره، فضای مجازی، ارتباطات اجتماعی امروزی و … بیشتر آشنا شوند. همچنین معاونت تبلیغ حوزه علمیه در شرح وظایف روحانیون، برنامه ای قرار داده که در محل خدمت خود، کلاس های آموزش خانواده را یا خودشان یا با دعوت از کارشناسان امور خانواده و آموزش و پرورش برگزار نمایند.

یک بخش دیگر از فعالیت های روحانیون در راستای آگاهی بخشی به جامعه، حضور در فضای مجازی است که با تأکیدی که هم از سوی مقام معظم رهبری و هم معاونت تبلیغ حوزه علمیه کشور صورت گرفته است، مبلغین باید در فضای مجازی حضور داشته باشند و در طول شبانه روز، بخشی از وقت خود را به بیان احکام و تفسیر و عقاید و روشنگری در فضای مجازی پرداخته و سوالات و شبهات را پاسخ دهند.

این مسئله نیز یکی دیگر از برنامه هایی است که مبلغین طرح هجرت باید انجام دهند و تلاش نمایند همراه جامعه پیش روند چرا که بیشتر شبهات و مسائل امروز جامعه، در فضای مجازی طرح می شود و اگر از این محیط غافل شوند، نسبت به هجمه ای که دشمن راه انداخته کاری از پیش نمی برند.

–یکی از زمینه هایی که به زعم بنده حضرتعالی در آن موفق بوده اید، ارتباط موثر با نسل جوان است. چه راهکارهایی را در جذب جوانان به سمت روحانیون موثر می دانید؟

حضور یک روحانی در جمع های مختلف مردمی نه فقط مسجد و حسینیه و اماکن اختصاصی -چه به صورت فردی، چه گروهی و یا به صورت خانوادگی- مثل حضور در پارک ها و فضاهای طبیعی و تفریحی می تواند در ارتباط بیشتر مردم و جوانان با روحانیت تأثیرگذار باشد.

تبلیغ face to face  یا چهره به چهره، یکی از مهم ترین ابزارهای تبلیغی و پرسش و پاسخ و ایجاد ارتباط موثر بین روحانی و مردم به ویژه نسل جوان می باشد که مستلزم این است روحانی به سمت جوان برود.

وقتی قرآن کریم، پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص) را بعنوان «اسوه حسنه» معرفی نموده و در جایی دیگر می فرماید که اگر اخلاق خوش و نرم پیامبر نبود، مردم از اطرافش پراکنده می شدند، بنابراین با تأسی به سیره و اخلاق نبوی و علوی است که روحانی باید مردم را جذب نماید و با برخورد محبت آمیز، متواضعانه، خیرخواهانه و دلسوزانه و بالاتر از آن پدرانه، با داشتن معلومات و سواد لازم، بتواند ارتباط فرد به فرد برقرار نموده و به وظیفه شرعی و قانونی خویش که همانا گسترش دین مبین اسلام است، عمل نماید.

به ویژه در برخورد با جوانان، طلبه باید با خوشرویی، خوش اخلاقی و خوش پوشی، و خوش گویی ، ارتباط سالم ایجاد نموده و از فعالیت های شرعی و منطقی که به جذابیتش برای نسل جوان کمک می نماید، استفاده کند.

– “پرداختن به موضوعات مورد پسند جوانان” را یکی از عوامل نزدیک شدن روحانیون و جوانان عنوان نمودید. با توجه به تجربیات جنابعالی، چه شیوه هایی برا ی جوانان جذاب تر است؟

حضور در اماکن ورزشی، یکی از راه هایی است که بسیار مورد استقبال جوانان و نوجوانان واقع می شود. روحانیون می توانند هم از این محیط ها بازدید داشته باشند، هم برای آنها صحبت کنند و هم به فراخور آن ورزش و توان خویش، با جوانان همراهی هم داشته باشند.

برگزاری اردوهای سیاحتی و زیارتی، چه در محدوده شهرستان و استان، چه خارج از آن و اردوهای جهادی، فوق العاده الزامی هست.

کوهنوردی، پیاده روی، فوتبال، والیبال و برگزاری مسابقات و. . . از جمله برنامه های خوبی است که می توان در این زمینه اجرا نمود که البته بیشتر برای روحانیون جوان تر مناسب است.

برپایی حلقه های معرفتی و گفتمان دینی و پرسش و پاسخ و نشستن پای حرف دل جوانان و نوجوانان، یکی از ضرورتها است. جوانان و نوجوانان دوست دارند محرم راز و سنگ صبوری داشته باشند و به کسی که از او انتظار دلسوزی داشته باشد، پناه می برند. طلبه و معلم باید تلاش کنند این کار را به نحو احسن انجام دهند.

–یکی از اقدامات شما که بسیار مورد توجه نسل جوان است و بازتاب مثبتی در میان ایشان داشته، حضورتان در برنامه های هنری از جمله تئاتر است. آیا این مسئله، برخواسته از نیاز به حضور روحانیون در مجامع مختلف است که پیشتر فرمودید، یا اینکه علاقه شخصی شماست؟

پرداختن به مقوله های هنری از جمله خط و نقاشی را به صورت ذاتی دوست دارم که این را از مادر گرامی مان به ارث برده ایم و تحت الطاف ایشان بوده است. بنابر این بخشی از این مسئله، ناشی از انگیزه های شخصی است. از سوی دیگر این فعالیت ها می تواند یکی از شیوه های موفقیت مبلّغ باشد، چرا که هنر، بازگو کننده بسیاری از معضلات و مشکلات اجتماعی است. یک روحانی اگر بتواند درد جامعه را نه تنها از تئاتری که می بیند، بلکه از سایر رشته های هنری بیرون بکشد، هم برای خودش و هم برای اجتماع مفید واقع خواهد شد. ضمن اینکه با برخی از هنرمندان عرصه های مختلف، رفاقت هم دارم.

اگر این فاصله ها کمتر شود، با تعامل بیشتر می توان از هنر در جهت تبلیغ دین استفاده نمود.

روحانیت، بخشی از مردم و حامی درجه یک آنهاست.

مردم برای حل بسیاری از مشکلاتشان به ما مراجعه می کنند. حتی خانواده های خلاف کارترین افراد نیز، به سراغ روحانیون می آیند تا برایشان زبان خیر بگذارند و مشکلشان حل شود.

به همین دلیل روحانیون باید از هر شیوه ی شرعی و منطقی، خود را به مردم نزدیک کنند و اجازه ندهند فاصله ای که برخی به تعمّد یا ناآگاهی سعی در ایجاد آن دارند، شکل بگیرد. چرا که در این صورت آشنایی کم می شود، و به همین دلیل وظیفه خود را نمی تواند به نحو احسن انجام دهد.

–با توجه به اشاره حضرتعالی به ضرورت حضور روحانیون در فضای مجازی و همچنین حضور اثرگذار خودتان در این محیط، بفرمایید تربیت و انتقال مفاهیم از طریق فضای مجازی چگونه صورت می گیرد؟ بعنوان مثال اگر در گروهی ببینید در مورد فردی بدون شناخت، صحبت نادرستی می شود در حالی که خود شخص حضور ندارد، چگونه برخورد می کنید؟

فضای مجازی، یک فضای خاص است که هم می توان به صورت خوب و بهینه از آن استفاده نمود و هم می تواند بستری برای بروز شیطنت های مختلف شود. یک بخشی از این مباحث به تشکیل گروه های سیاسی مربوط است. قطعأ وقتی طـرفین با تعصبات جناحی وارد این گروه ها می شوند، به دلیل تعصبی که به اشخاص دارند، ممکن است دست به بی انصافی و بی اخلاقی هایی بزنند که شایسته نیست.

البته مقوله غیبت، استثنائاتی هم دارد؛ مثلأ اگر در مورد یک مسئول در فضای مجازی صحبت شود، اصل این صحبت کردن، غیبت محسوب نمی شود چرا که همانگونه که از اسمش نیز بر می آید، “مسؤول” موظف به پاسخگویی در قبال مردم و اعمال خویش است.

اگر مردم آگاهانه و صحیح انتخاب نکردند، بعدأ هم آنگونه که باید و شاید نمی توانند مطالبه گری نمایند. وقتی فردی که فاقد تخصص لازم است، انتخاب شد، مردم چه چیزی را می خواهند از او مطالبه نمایند؟

مسئول نیز باید دقت داشته باشد که از نگاه تیزبینانه انسان های فرهیخته مصون نخواهد بود و تمام اعمال و رفتارش مورد بررسی قرار می گیرد.

–انتخابات شورای شهر را پیش رو داریم. فضای شهر را چگونه ارزیابی می نمایید؟

از بین انتخابات مختلفی که برگزار می گردد و هر کدام نقش خاصی در سرنوشت جامعه دارد، انتخابات شورای شهر به دلیل گره خوردن با امورات جاری و روزمره مردم، نقش پررنگتری ایفا می کند. علیرغم تلاش های صورت گرفته و ارائه پاره ای از خدمات، با این روند که شورای شهر در پیش گرفته است، برای انتخاب مجدد از سوی مردم، شاید اقبال چندانی نداشته باشد، مگر اینکه مسائل قومیتی و تطمیع مردم به کمکشان بیاید که آن هم اخلاقأ درست نیست. هرکسی که می خواهد برای خدمت به مردم وارد شورای شهر و روستا شود، باید این را در نظر داشته باشد که با تمام امور مردم سر و کار دارد.

اولأ کاش دید مردم به سمتی می رفت که تخصص های مختلفی را برای انتخاب اعضای شورا در نظر بگیرند. لزومأ نیاز نیست تخصص همه اعضای شورا، عمران و شهرسازی باشد. تخصص های برنامه ریزی و مدیریت، فرهنگی و حقوقی، دینی و جامعه شناسی و بهداشت و … نیز مورد نیاز است چرا که امور شهر، فقط کوچه و خیابان نیست و شورای شهر باید همه مسائلی که به مردم باز می گردد را در نظر داشته باشد.

به جرأت می توان گفت شورای فعلی، کارآیی لازم را بعنوان یک تیم در قالب شورا، نداشته است.

البته به صورت جزیره ای و فردی، بعضی افراد موفق عمل کردند برخی هم نه. وجود اختلافات و دو دستگی و چند دستگی در مجموعه شورای شهر باعث شده، مردم ببینند عملأ خواسته های ایشان عملیاتی نشده است. یکی از مهم ترین مواردی که اوج دو دستگی ها را در برابر دیدگان مردم به نمایش گذاشت، قریب ۷ ماه بدون شهردار بودن این شهر است. شورایی که ماه ها، نتواند یک شهردار انتخاب کند، ایراد به همه اعضای آن وارد است، بلا استثناء.

–اگر تلاش مهندس امیری معاون محترم فرمانداری نبود، نامه انحلال شورای شهر به استانداری میرفت…

بله. عملأ از نظر دولتی، اجتماعی و مردمی، این شورا از حیّز انتفاع خارج است، به همین دلیل، بعنوان یک پیشنهاد، نظر شخصی بنده (تأکید میکنم نظر و توصیه شخصی بنده) این است که اگر عزیزانی که عضو فعلی شورا هستند با خودشان بیشتر فکر کنند و قصور و تقصیرات خود را در ایجاد این دو دستگی ها و عدم انسجام، در نظر بگیرند، به این نتیجه خواهد رسید که اگر برای دور بعد حضور پیدا نکنند و فرصت را به افراد جدید بدهند، به مصلحت شهر نزدیکتر است!!! هرچند که شرکت در انتخابات، حق طبیعی ایشان است.

–به عملکرد فرهنگی شورای فعلی چه نمره ای می دهید؟

نمره تقریبا هشت از بیست!

بعنوان یک متولی فرهنگی، به شخصه رویکرد فرهنگی خاصی را از شورای شهر ندیدم. شاید به صورت جزئی در مواردی حضور داشته باشند اما به صورت کلان، اقدام قابل توجهی حداقل مطابق توقع بنده صورت نگرفته است.

متأسفانه تمام همّ و غمّ شورای شهر، بیشتر به مسائل کلان شهر و اقداماتی است که به چشم مردم می آید، در حالی که اصولأ کارهای فرهنگی ممکن است در دید نباشد و نتیجه آن در اخلاق و رفتار و فرهنگ مردم نمود یابد. عزیزان شورا اگر کار فرهنگی شاخصی انجام داده اند، اطلاع رسانی نمایند چرا که حق دفاع برای ایشان محفوظ است.

–اظهارات صریحی بود…

بعنوان روحانی و امین مردم، باید بدون تعارف صحبت کنیم و اگر دچار تعارفات و ملاحظات بی فایده شده و از فردی بخاطر اینکه مثلأ آسفالت فلان کوچه را انجام داده، یا از دیگری بخاطر جدول فلان خیابان تشکر شود، و آنها را از مجموعه شورای شهر جدا نماییم، دچار اشتباه شده ایم چرا که اصل کار شورا، “گروهی” است.

یعنی چه که به پاره کارهای افراد اشاره کنیم؟ شورا یک مجموعه است و کار انفرادی در آن، معنایی ندارد.

–در پایان اگر صحبتی باقی مانده به گوش جان می شنویم.

بنده هم ضمن تشکر از شما، امیدوارم تحت توجهات حضرت حق تعالی، مردم و مسؤولین گامی مؤثر در جهت رشد و تعالی اخلاق و ایمان و پیشرفت شهرستان مرودشت بردارند. ان شاءالله تعالی، یا علی

–با تشکر از حضرتعالی که وقت خود را در اختیار ما قرار دادید.

منبع: هفته نامه مرودشت

گفتگو از آرزو اسماعیلی

عکس از محمدحسین استواری