به گزارش “پارس دشت”، هفتم مهرماه هر سال مصادف با روز آتش نشان است. روز گرامی داشت زحمات مردان و زنان جان بر کف و  فداکاری که در هر ثانیه از شبانه روز آماده انجام مأموریت های سخت و خطرناک هستند. دعای خیر تمامی شهروندان این سرزمین بدرقه راه آنان است.

بزرگداشت روز آتش نشان، رسمی است پسندیده که هرساله توسط شهرداری های سراسر کشور و از جمله شهرداری مرودشت برگزار می گردد. آنچه که پرسیدنی است و جای تأمل دارد «نحوه برگزاری روز آتش نشان و اطلاع رسانی پیرامون فعالیت این عزیزان در مرودشت» است.

نویسنده این مطلب چند روز قبل شاهد برگزاری روز آتش نشان در مرودشت به روشی عجیب و آزار دهنده بود. ماجرا از این قرار بود که اینجانب با آسودگی خاطر در یکی از تاکسی های شهری نشسته و عازم مقصد بودم که ناگهان با شنیدن صدای آژیر بلند و وحشتناکی از جا پریدم. به نظر می رسید، یکی از محلات شهر آتش گرفته یا حادثه وحشتناکی پیش آمده که ماشین های آتش نشانی آژیرکشان در حال حرکت در خیابان اصلی شهر هستند. یکی از خانم هایی که کنار من نشسته بود، قلبش را با دست فشرد و هراسان پرسید: چه خبر است؟ چه شده؟ چه اتفاقی افتاده؟ من که متوجه دلیل آژیر کشیدن و حرکت پرشتاب ماشین های آتش نشانی شده بودم، جواب دادم: امروز، روز آتش نشانی است و ماشین های آتش نشانی مشغول مانور در سطح شهرهستند! زن میانسال که رنگ از چهره اش پریده بود، لب به نفرین گشوده و گفت: این چه جور مانوری است که زهره مردم را می ترکاند؟!

***

سوال ما از شهردار محترم و مسئول شریف آتش نشانی مرودشت این است که تنها روش بزرگداشت روز آتش نشانی در مرودشت «حرکت سریع و همراه با آژیر ماشین های آتش نشانی» است؟

آیا بهتر نبود آتش نشانان شریف در محلات مختلف حضور می یافتند و در کمال آرامش و مهربانی، اصول اولیه ایمنی را به کودکان و شهروندان آموزش می دادند؟

آیا بزرگداشت روز آتش نشان در همه جای کشور همراه با مانور و آژیر و سروصداست؟

به صدا درآوردن آژیر که برای بسیاری از شهروندان از جمله مادران و پدران داغ دیده، یادآور حوادث تلخ زندگی است، چه ضرورتی دارد؟ و آیا این کار با مأموریت اصلی آتش نشانان که همانا «ایجاد آرامش برای شهروندان» است، در تعارض نیست؟

چه کسی باید این روش های قدیمی و منسوخ که سبب رنجش شهروندان می شود را برچیند؟

به اعتقاد ما، این روش بیش از آنکه مفهوم «آتش نشانی» را تداعی کند، مصداق «آتش فشانی» است!