هفته نامه مرودشت- ابتلا به مصیبت و غم از دست دادن عزیزان، باری است جانکاه بر دوش اهالی خانواده و فامیل که گاهی تحمل آن از حوزه توان انسان بیرون است. رنج از دست دادن جوانی که سالها برای به ثمر نشستن او خون دل خورده ای، جسم و روحت را می آزارد. فقدان همسری که جوانی و عمرت را به همراهی و همدلی با او گذرانده ای، پیرت می کند. حسرت درگذشت پدر و مادری که مدت ها سایه اش را بر سر داشتی، کمرت را خم می کند. محنت فراق برادر یا خواهری که غم ها و غصه هایت را با او شریک می شدی، روزگارت را تلخ می سازد.
از همین دست است مصیبت از دست دادن بستگان، دوستان و …

گاهی “درد” آنقدر بزرگ و “رنج” آنگونه جانسوز است که آرزو می کنی، ایکاش شانه های تمام مردم دنیا برای تحمل این واقعه، به کمکت بیایند. گاهی عمق جراحت آنچنان زیاد است که هیچ مرهمی نمی تواند التیام بخش آن باشد. اما چه خوب است حضور مردان و زنان همدرد که مهربان و بی ریا کنارت می نشینند، حالت را می فهمند و برای بهتر شدن روزگارت سعی می کنند.

از راه رسیدن بستگان و آشنایان در مراسم عزا، اشک بر گونه آوردن و تلاش بی وقفه آنان برای کاستن از بار مصیبت، عملی انسانی و ممدوح است که گرچه مصیبت را مرتفع نمی سازد اما تحمل آن را آسان تر می نماید. در فرهنگ اسلامی ما، همدلی با عزاداران و غمخواری بازماندگان، موکد و مورد توصیه فراوان است.

آنچه این روزها عجیب و غیر قابل باور می نماید، پیدا شدن سر و کله برخی «کاندیداهای محترم مجلس» در اینگونه مجالس است که بعضا با هدف جلب توجه خانواده داغدیده و کسب آراء ایشان در انتخابات پیش رو صورت می گیرد. حضور ناگهانی و برنامه ریزی شده کاندیداها و هواداران ایشان در مجالس عزای مردم، عرف ناپسندی است که متأسفانه در حال بدل شدن به رویه ای پذیرفته شده از سوی همگان است. این کار، ارزش همدردی و همدلی این دوستان را تا حد یک «نمایش تبلیغاتی» پایین آورده و به احساسات حاضرین نیز لطمه می زند.

شنیده شده که برخی کاندیداهای محترم، افرادی از ستاد خود را مأمور رصد کردن وقایع شهرستان نموده و هرجا مصیبتی اتفاق می افتد، با اولویت بندی بر اساس «اهمیت و معروفیت صاحب عزا، جمعیت فامیل و …» خود را به اینگونه مراسم رسانده و برای به چشم آمدن خویش تلاش می کنند.

رساندن نام و القاب کاندیدای محترم به دست خطیب مجلس و اصرار فراوان برای خوانده شدن نام او پشت میکروفون! تلاش ناپسند دیگری است که همراهان کاندیدای حاضر انجام می دهند. به این کار نادرست، اضافه کنید «حضور پر تعداد در مراسم تشییع، اشک افشانی بیش از حد، دست دادن و مصافحه با تمام جمعیت حاضر و …» که نه تنها نشانه همدردی نبوده و نیست بلکه مصداق بی احترامی به خانواده مصیبت دیده و سوء استفاده از احساسات مردم است.

بیچاره خانواده هایی که باید در میان ناله و اشک و آمد و شد فامیل و بستگان، حواسشان باشد که اسم این حاجی و آن مهندس، از قلم نیفتد و احترام هیچ یک فراموش نگردد.

جا دارد عزیزان کاندیدا و تمامی کسانی که قصد حضور در انتخابات پیش رو و یا سایر انتخابات را در سر می پرورانند، لحظه ای خود را جای مردم داغدار و صاحبان عزا گذاشته و با خود بیندیشند که حضور آنان در اینگونه مراسم تا چه میزان از سر «همدردی و دلسوزی» و چقدر از روی «سیاست و جلب نظر مردم» است. اگر خدای نکرده حضور پررنگ ایشان در محفل عزا و مصیبت همشهریان، بهانه ای به جز دستور شارع مقدس مبنی بر «لزوم غمخواری با عزاداران» داشته باشد، کاری خلاف اخلاق و کاری غیرقابل دفاع است.

گاهی حضور این عزیزان، فشاری را بر دوش خانواده ها گذاشته و ایشان را مجبور می سازد در فرآیندی فرسایشی و توسل به سوگند و دلیل و برهان، به سایرین بقبولانند که شرکت پر تعداد کاندیداها ربطی به خانواده عزادار نداشته و صرفأ توسط ستاد انتخاباتی این عزیزان برنامه ریزی شده است.

گرچه شنیدن واقعیت تلخ است اما وقت آن رسیده تا پرده از این رویه ناپسند و تلخ برداریم و از همه کسانی که می خواهند خدمتگزار مردم شریف این سامان باشند، خواهش کنیم که مومنانه و مخلصانه به شادی و عزای شهروندان احترام گذاشته و از حضور سیاسی و انتخاباتی در محافل برپا شده در جای جای این دیار خودداری نمایند.

ضمن احترام به آن دسته از عزیزانی که مصداق موارد صدرالذکر نبوده و حضورشان صرفأ از سر انسانیت و همدردی است، لازم است که مردم نیز در ممانعت از شیوع این رویه نادرست، همراه شوند. خانواده های عزادار باید دست از تعارفات بی دلیل و گیر افتادن در بند ملاحظات سیاسی برداشته و باور کنند اگر حضور این دوستان برای رضای خدا و اظهار همدردی است، نیازی به جلب توجه سایرین و اعلام مکرر پشت میکروفون ندارد و قطعأ خداوند بصیر و رحمان، کار با ارزش آنان را دیده و در کارنامه اخروی شان ثبت خواهد نمود.

«تحریریه هفته نامه مرودشت»