پارس دشت- بدون اغراق فوتبال، جذاب ترین و در عین حال پرحاشیه ترین رشته ورزشی است. برخی عقیده دارند جذابیت این رشته است که باعث بروز حاشیه در آن می شود و تعدادی نیز باوری متفاوت دارند. عده ای موافق گسترش و اهمیت دادن به این ورزش هستند و بعضی مخالف آن. اما آنچه مسلم است، این واقعیت است که فوتبال، امروزه به یک فرهنگ تبدیل شده و جزئی از زندگی روزمره بخش قابل توجهی از ساکنان این کره خاکی است. مرودشت نیز همچون سایر نقاط کشور، از این قاعده مستثنی نبوده و هیئت فوتبال این شهرستان، همواره در صدر اخبار ورزشی قرار داشته و حتی در پاره ای از مواقع، به کانون اخبار شهرستان تبدیل شده است.

از آنجایی که در چند وقت اخیر، اخبار ضد و نقیضی از هیئت فوتبال شهرستان مرودشت منتشر می شد، به منظور روشن شدن برخی از این مسائل، با محمدحسین شجاعی، رئیس هیئت فوتبال شهرستان گفتگویی صریح انجام دادیم. در ادامه این گفتگو را مشاهده می نمایید.

-جناب شجاعی حدود یکسال است که مسئولیت هیئت فوتبال مرودشت را به عهده گرفته اید. لطفأ بفرمایید در این مدت چه برنامه هایی برای فوتبال و فوتبالیست های مرودشت اجرا نموده اید؟

زمانی که بنده هیئت را تحویل گرفتم، فصل شروع شده بود و طبیعتأ باید اجازه می دادیم کارها به روال خود پیش برود. با این حال در مدت ۳، ۴ ماهه ای که تا پایان فصل باقی مانده بود سعی کردم شرایط فوتبال مرودشت را به خوبی بررسی کرده و تا آنجا که مقدور است کارهای جانبی هیئت را پیگیری نموده و آماده سازی های لازم را برای برنامه های سال آتی، انجام نمایم.

پس از پذیرفتن هیئت، به همراه رئیس اداره ورزش به تهران رفتیم که همان موقع مهندس برومندی ۲۰ میلیون تومان به هیئت فوتبال پرداخت کرد تا صرف امورات و برطرف کردن بخشی از نیازها شود. حواله توپ و سایر لوازم ورزشی هم برای اداره گرفتند که همان موقع بار زدیم و نزدیک یک بنز خاور شد.

بنده به نظم و ترتیب ظاهری، خیلی اهمیت می دهم بنابراین همان موقع برای تمام تیم ها و پیشکسوتان و داوران لباس کامل تهیه کردم. حدود ۷،۸ میلیون از آن مقدار باقی ماند که نزدیک به ۲ میلیون به تیم فاروق حاضر در لیگ استان و پویندگان تلاش حاضر در لیگ کشور و تیم بانوان پرداخت شد.

پس از بازگشت، دستی هم به سر و روی دفتر هیئت کشیدیم. تمام میز و صندلی ها را عوض کرده و ۱۰،۱۱ میز و صندلی اداری جدید تهیه کردیم. رنگ آمیزی، تعویض لوله کشی، تعمیر سرویس بهداشتی و …، تهیه میز کنفرانس، ۲ عدد LCD، موکت برای کل دفتر، انواع لوازم التحریر، تعویض تیرهای دروازه، و… از جمله کارهایی بود که انجام دادیم.

برای تیم ها چه اقداماتی انجام دادید؟

یکی از مسائلی که در بدو ورود به مرودشت، بسیار توجه من را به خود جلب نمود، میانگین سنی بسیار بالای تیم ها بود. در جلسه ای که با مسئولین تیم ها برگزار کردیم، از آنها خواستیم که به جوانان، فرصت بیشتری بدهند که خوشبختانه امسال جوان گرایی در تیم ها مشهود بود.

موضوع مهم دیگر، کاهش حاشیه در مسابقات بود. امسال یکی از آرام ترین و منضبط ترین لیگ ها را برگزار کردیم و این را مرهون همکاری بسیار خوب تیم ها هستیم. حتی برخی از بازیکنانی که می گفتند سال های قبل، حاشیه ایجاد می کردند را صدا زدیم و با آنها گفتگو کردیم. جالب است که امسال جام اخلاق را تیمی گرفت که گفته می شد حاشیه ساز هستند. ما با زبان فوتبال با دوستان سخن گفتیم و آنها نیز در این راه ما را حمایت کردند.

جام رمضان هم در سطح بسیار بالایی برگزار شد و در یک اقدام بی سابقه، به تیم قهرمان بیش از ۱ میلیون تومان پاداش پرداختیم. همچنین از آنجایی که تیم “شهرداری مرودشت“ قهرمان رقابتها، در لیگ برتر استان بازی می کرد، تیم دوم این رقابت ها یعنی “شهید مومنی“ را به لیگ دسته یک استان اعزام نمودیم که این تیم خوب و باظرفیت نیز قهرمان لیگ دسته یک شد و به لیگ برتر صعود نمود و الآن مرودشت دو نماینده در لیگ برتر دارد.

همکاری بسیار خوبی هم با هیئت استان داشتیم و انصافأ جناب هنرپیشه، همکاری بسیار خوبی با مرودشت داشتند که جای تقدیر دارد. ایشان حمایت بسیاری از تیم های مرودشت نمودند و هرآنچه می توانستند در هزینه ها به تیم های مرودشت تخفیف دادند و به طورکلی احترام زیادی برای فوتبال مرودشت قائل شدند که به نوبه خود ازایشان تشکر می کنم.

حتی بخشی از وظایف اداره ورزش را هم انجام دادیم. به عنوان نمونه، جایگاه ویژه استادیوم اصلأ مناسب و در شأن میهمانان و مسئولینی که برای مشاهده بازی های شهرستانی، استانی و کشوری به این شهرتشریف می آوردند، نبود که آن را هم تکمیل نمودیم.

زمین های چمن را هم خودمان آماده کردیم. زمین خاکی مخروبه ای تحویل ما شد که در اسفندماه، نیز در یک اقدام جالب، آمدند و کود روی آن ریختند! من حتی شیلنگ آبیاری هم خریدم و رنگ آمیزی زمین ها را به جای “گچ“ با “رنگ“ انجام دادیم. حتی به نیروهای خدماتی دو مجموعه تختی و غدیر هم حق الزحمه ای می پرداختیم تا آبیاری این زمین ها را با دقت انجام بدهند در حالی که اینها وظیفه اداره بود.

 من اسکلت تحویل گرفتم و آن را بازسازی کردم؛ در صورتی که می توانستم این کار را هم انجام ندهم و بی تفاوت از کنار آن بگذرم. اما به شهرم و به فوتبال عشق می ورزم و روی آن تعصب دارم. هرچند که با دید دیگری آمدم و برنامه های بسیار زیادی داشتم که شرایط فراهم نشد و نه تنها همکاری لازم صورت نگرفت بلکه موانع و سنگ اندازی بسیاری هم در این راه صورت گرفت.

-این مسئله بسیار کلی است و طبیعتأ ممکن است برای مخاطبان ایجاد سوتفاهم کند. اگر ممکن است بفرمایید از کجا حمایت نشدید؟

رقم زدن درخشان ترین سابقه فوتبال این شهر به همراه تیم خلیخ فارس، همکاری با باشگاه راه آهن و تجربه اندوزی در جوار اساتیدی مثل محمدحسن انصاری فرد و …، معرفی چند بازیکن شایسته مرودشت به این تیم از جمله علی محمد دهقان، مجتبی زارعی، حسین کوشکی، کشتکار و …، برای بنده در این سن و سال، به اندازه ای هست که دیگر برای سمت و پست و مقامی اغوا نشوم.

یک شب مهندس عابدین عمادی با من تماس گرفت و در مورد پذیرفتن مسئولیت هیئت فوتبال صحبت هایی نمود. بنده به ایشان عرض کردم که اگر ممکن است مرا معذور بدارند با این حال یک شب ایشان به همراه مهندس برومندی نماینده محترم، مهندس عمادی و رئیس اداره ورزش به منزل ما آمدند و چندساعتی را به گفتگو پرداختیم.

افرادی که با خلق و خو و سوابق بنده آشنایی دارند، می دانند که من دنبال این گونه جایگاه ها نبوده و نیستم. اما علاقه بسیاری به شهرم و فوتبال دارم. وقتی با مهندس برومندی به عنوان نماینده مردم سه شهرستان در مجلس شورای اسلامی، با نهایت تواضع از بنده درخواست کردند تجربیات خود را در اختیار فوتبال این شهر قرار داده و دست آن را بگیرم، در مرام ورزشی من نبود که کمکی بتوانم انجام دهم و دریغ کنم.

تمام بحث آمدن بنده به هیئت فوتبال همین قدر طول کشید و بنده دیگر اطلاع نداشتم در این مدت، چه افرادی پیشنهاد شده اند یا اینکه رئیس اداره به چه کسی قول این پست را داده است. من حتی نزدیک ۲۰ روز هم به مرودشت نیامدم و درخواست هم کردم که تمام روال اداری صدور ابلاغ ازجمله سوءپیشینه و استعلام و … به صورت کامل انجام شود تا کوچکترین شائبه ای ایجاد نشود.

حتی زمانی که برای جواب درخواست استعلام به حراست اداره کل مراجعه نمودم، ایشان با تعجب گفت «سابقه شما برای همه استان روشن است، نیازی به این کارها نیست» ولی خودم تأکید داشتم حتما انجام شود.

من بیش از یکسال سکوت کردم چون اعتقاد دارم که ادعای انسان در عمل ثابت می شود نه در کلام، با اینحال مسائلی در این مدت اتفاق افتاد که سکوت را بیش از این روا نمی دانم.

چه اتفاقاتی؟

این را  بگویم که اکثریت جامعه فوتبال این شهر را افراد علاقمند و عاشق فوتبال تشکیل داده است که فارغ از هیاهو زحمت می کشند و بی هیچ چشمداشتی برای ورزشکاران این شهر، وقت می گذارند. شاید حدود سه، چهار نفر هستند که در فوتبال شهر ایجاد حاشیه کرده اند. وقتی مسئولیت هیئت مرودشت را می پذیرفتم، میدانستم حاشیه دارد ولی فکر نمی کردم تا این حد باشد و از همان فردای شروع به کارم نیز آغاز شود!

– چگونه؟

متأسفانه رفتارهایی آغاز شد که اصلأ در شأن ورزشکار و بچه مسلمان نبود. رئیس اداره سعی داشت افرادی را به هیئت تحمیل کند که امتحان خود را در این سالها پس داده اند و اکثریت نیز خواهان حضور آنها نبودند. متأسفانه همین افراد همیشه به اختلافات دامن زده اند و آقای رئیس هم به جای اینکه در کنار من و در برابر آنها بایستد، از من می خواست که آنها را مجدد به هیئت وارد نمایم.

بعدها متوجه شدم که رئیس اداره، جایی اعلام کرده اند که موافق حضور من نبوده اند. بنده بارها اعلام نموده ام که اگر این موضوع را می دانستم، مسئولیت را نمی پذیرفتم اما همین مسئله موجب شد تا دوستان شمشیر را از رو ببندند.

سرانجام با اصرار بیش از حد و وساطت رئیس اداره، یکی از این افراد وارد هیئت شد، بنده نه نامه زدم نه حکم، نه درخواست دادم. با این حال از همان روز هم به بقیه اعضای هیئت اعلام کردیم که هرکس وظیفه خود را انجام دهد و کاری به سایر امور نداشته باشد و سعی نمودم شرایط را مدیریت نمایم. اما پس از مدتی شاهد رویه ای بودیم که در تاریخ این شهر، کم سابقه بود.

-اگر ممکن است بیشتر توضیح دهید.

راحت بگویم: این شهر، دو هیئت فوتبال داشت! یکی بعدازظهرها در محل هیئت و با حضور علاقه مندان و ورزشکاران و … و دیگری صبح ها در محل اداره!

بنده بر این باورم رئیس اداره باید در حکم یک “پدر“ باشد و اگر هم کسی مشکلی و اختلافی دارد آن را حل نماید نه اینکه به آن دامن بزند. در حالی که یکی از مسائلی که من در این مدت با آن دست به گریبان بودم، نامه های محرمانه! ای بود که برای بنده ارسال می شد.

-نامه محرمانه در مورد چه مسائلی؟

اینکه چه کسانی باشند، چه افرادی بروند. دست می گذاشت روی یک فرد که فلانی نباید باشد.

مثلأ؟

یکی از افرادی که ایشان به صراحت بیان کرد نباید در هیئت حضور یابد، آقای اسماعیلی داورملی و پیشکسوت شهرستان بود که اتفاقأ به ایشان بسیار هم نیاز داشتیم.

-یک مسئله اینجا مطرح می شود که تناقض ایجاد می کند. رئیس اداره ورزش عنوان کردند که به دلیل بالای ۴۵ سال سن داشتن آقای اسماعیلی، فعالیت ایشان در کمیته داوران بعنوان داور یا رئیس خلاف قانون است. سوال بنده این است آیا به طورکلی این مسئله صحت دارد و آیا رئیس اداره ورزش، در مورد مسائل دیگر کمیته داوران که نقض مسلّم و علنی قوانین فیفا است مثل فعالیت داوران فوتسال در فوتبال و حتی تصدی کمیته داوران توسط داور فوتسال و … نیز اینگونه حساسیت به خرج دادند؟

مسلمأ اینگونه نیست. در مورد فعالیت در هیئت که هیچ شرط سنی وجود ندارد. در خصوص فعالیت داوری نیز باید بگویم که ۴۵ سالگی، سنّ بازنشستگی از بازی های بین المللی و رسمی است و همه می دانیم که در ایران و با توجه به داشته های ما، این داوران بعدها در شهرهای خود به فعالیت ادامه می دهند کما اینکه ایشان از نظر بدنی هم بسیار آماده هستند و همه نیز این را می بینند.

مشکل آقای رئیس با ایشان، شخصی بود و به همین دلیل نیز دست ما را در استفاده از ایشان بست و باعث شد نتوانیم از وجودشان استفاده نماییم.

در سایر موارد نیز همینگونه بود حتی در مورد آقای موسی رضا عمادی. یک نکته را وظیفه می دانم بگویم. جاهای مختلف عنوان می شود که مهندس برومندی، باعث برکناری ایشان از هیئت فوتبال شد. بنده فقط یک سوال از همه مخاطبان و علاقمندان می پرسم: «جناب عمادی، بیش از ۳ سال در زمان نمایندگی مهندس برومندی، مسئولیت هیئت را به عهده داشت. چرا در این سه سال برکنار نشد؟ آیا نماینده شهرستان آن موقع قدرت اداری، سیاسی نداشت؟ آیا بحث های سیاسی را نمی دانست؟ و…» 

 چرا باید دقیقا از زمان جابجا شدن رئیس اداره این اتفاقات رخ بدهد؟ آن هم دقیقأ در هیئتی که عملکرد خوبی داشت و می توانست نقطه قوتی هم برای نماینده به حساب آید. مسلمأ ایجاد حاشیه در هیئت فوتبال به نفع نماینده نبود که بخواهد از آن حمایت کند. هرچند که اصلأ با افق های بلندی که مهندس برومندی در ذهن داشت، این رفتارها همخوانی نداشت و بعدها هم برایم روشن شد که این مسئله ارتباطی با ایشان نداشت.

نماینده محترم در این چهارسال حمایت زیادی هم از ورزش انجام دادند که حداقل بنده در سال های دور به خاطر نمی آورم. اقداماتی مثل خوابگاه ورزشی، احداث زمین چمن مصنوعی و …، نشان از این داشت که نماینده به دنبال کارکردن است اما برخی از افراد، کینه ها و دلخوری ها ومنافع شخصیشان مهم تر بود ولو اینکه منجر به از هم پاشیدن هیئت شود.

-آیا به صورت رو در رو نیز با یکدیگر صحبتی داشتید یا علنأ با شما به مخالفت پرداخته می شد؟

متأسفانه مرودشت شهری است که در آن، دست به طومار نوشتن خیلی خوب است. برخی فکر می کنند می توانند با طومار و واتساپ شهر را مدیریت کنند، رئیس عوض کنند و … . در این مدت متأسفانه تا کوچکترین مسئله ای در هیئت مطرح می شد، فارغ از اینکه جریان چه بوده یا چه کسی مقصر است، فردا صبح طومار شکایت آماده شده و به نهادهای مختلف ارسال می شد در حالی که گاهی حقیقت بسیار روشن تر از آن بود که قابل کتمان باشد. کلا این آقایان امتحان پس داده، تبحر خاصی در پرونده سازی دارند.

-این صحبت ها خیلی سربسته است…

ببینید مثلأ روزی یک بحث خیلی کوچک و کم اهمیت بین من و یکی از داوران خوب شهرستان پیش آمد. مسئله ای بسیار پیش پا افتاده که شاید حتی یادم هم نماند چه بود. همان موقع بلافاصله دیدم که آقای نائب رئیس، بلافاصله ایشان را کناری کشیده و صحبت می کند. اصلأ متوجه نبودم که چه اتفاقی ممکن است بیفتد. مدت کوتاهی بعد به من اطلاع دادند که جلسه ای برگزار شده و آقای رئیس، برخی از داوران را فراخوانده و از آنها خواسته که طوماری را امضا کنند و شهادت بدهند که من به آن فرد توهین کرده ام و به نوعی شکایت کشی کنند!

تمام اینها یک طرف، مسئله دیگری هست که خیلی من را ناراحت می کند. ما اگر مسلمانیم و برای اباعبدالله الحسین(ع) عزاداری می کنیم و سفره نذری می اندازیم، باید تمام رفتارهایمان نیز از با تأسی از ایشان باشد. کجا دیده اید که سفره نذری ابالفضل پهن کنند، بعد بروند نماینده را با آقای x  و y روبرو کنند و بنشیند تا آنجا که می توانند در برابر ایشان،از من بدگویی کنند؟ جالب است که آش آنقدر شور بود، که داد خواهرزاده یکی از همان آقایان در آمد و به من اطلاع داد.

اینها مرام ورزشی است؟ من حتی پس از تحویل گرفتن هیئت، دسته چک را تحویل نگرفتم و اجازه دادم آقای کشاورز و شریفی که هر دو از معتمدین فوتبال شهر هستند، کار را ادامه دهند. من تا الان چند میلیون هم از جیب خودم هزینه کرده ام. نیازی به این پولها ندارم، اما سوال من این است دو دوره مسابقات کارمندان، زیر نظر هیئت برگزار شده اما هزینه ورودی آن به حساب اداره واریز شده است، چرا؟

اجاره زمین چمن که باید به هیئت واگذار می شد، چرا به دست آقای نائب رئیس سپرده شده؟ تا الآن ما شاید ۲۰۰ هزار تومن هم از این اجاره بها را ندیده ایم، در حالی که باید چند میلیون درآمد داشته باشد. این درآمدها کجا رفته است؟چرا فقط آقای نائب رئیس تحمیلی و رئیس اداره باید در جریان باشند؟

-سایر پرسنل اداره ورزش نیز همین برخورد را داشتند؟

اغلب پرسنل اداره را از زمان های قبل می شناسم و می دانم چه زحمتی در این شهر برای ورزشکاران می کشند اما در این میان، یک مسئله برای مردم جای سوال دارد و آن جا به جا شدن یکی از معاونین اداره به همراه آقای رئیس است.

-لطفأ بیشتر توضیح دهید.

یعنی مردم می گویند وقتی که رئیس فعلی از اداره برکنار شد، ایشان نیز به شهر دیگری رفت و با برگشتن رئیس، ایشان نیز به مرودشت بازگشته در حالی که این اداره، معاون توانمندی داشت ولی ایشان را کنار گذاشتند تا جا برای معاون جدید باز شود. معاونی که خودش به جای اینکه به هیئت کمک کند، از هر طریق ممکن ما را تحت فشار گذاشت. ایشان، تیم خودش را بدون پرداخت ورودی به مسابقه می آورد، یا اینکه در جریان حاشیه ای که در یکی از بازیهای تیم ما رخ داد، و من به حمایت از بازیکنان تیمم پرداختم، ایشان به استان زنگ می زد و از بازیکنان شیرازی حمایت می کرد.

به طورکلی اداره ورزش به جای اینکه در این مدت، یاور هیئت فوتبال باشد دربرابر هیئت بود. رئیس اداره قصد دخالت در تمام امور را داشت و از هر طریق ممکن این کار را انجام می داد. یک روز به وی گفتم وقتی کسی به شما مراجعه می کند و مسئله ای، دلخوری و گلایه ای را مطرح می کند، چرا من را صدا نمی زنید که روبروی هم بنشینیم و مشکل را حل کنیم؟ چرا فوری راه حراست اداره کل را به او نشان می دهید؟

-در زمینه فوتسال، هیئت مرودشت اقدام به راه اندازی تیم تخت جمشید نمود که بحث های فراوانی به دنبال داشت. موافقان و مخالفان هرکدام نظراتی داشتند که یکی از آنها، هزینه مالی بسیار سنگین این تیم بود. در این خصوص بیشتر توضیح بدهید.

بحث تیم فوتسال که «مثنوی هفتاد من کاغذ» است! شایعه کردند نماینده، ۳۰۰ میلیون به هیئت پرداخته و توسط ما هزینه شده است. در حالی که همه می دانند من کاسب هستم و حساب و کتاب زندگیم را به ریال دارم. غیرممکن است هزینه ای انجام دهم و آن را با تمام جزئیات یادداشت نکنم و مدارک آن را نگه ندارم. هزینه جلساتی که اداره به دوش هیئت گذاشت، بیشتر از هزینه های تیم شد! بنده از همین جا اعلام می کنم که آماده ارائه اسناد و مدارک هزینه های انجام شده در دوران ریاست خودم در تمامی مراجع هستم.

فکر می کنم در تاریخ فوتبال شهرستان، ما تنها هیئتی بودیم که از استفاده از نور محروم بودیم، اجاره زمین به حساب ما واریز نمی شد و حتی هزینه های زیادی هم بجای اداره پرداخت کردیم و طلبکاریم. تمام آنچه به ما پرداخت شد یک مبلغ ۴۹ میلیون تومانی و یک ۲ میلیون بود که روی هم می شود ۵۱ میلیون. اینکه حالا ۳۰۰ میلیون از کجا سر زبانها افتاد، نمی دانم.

-تیم امید خلیج فارس در این مدت فعالیت خود را آغاز کرد. در خصوص چگونگی تشکیل این تیم نیز اگر ممکن است توضیح بدهید.

از هیئت استان فکس رسید که لیگ برتر امید، در سال ۹۴ تشکیل خواهد شد و اگر تیمی دارید معرفی نمایید. آقایان فلاحی، آزادی، خلیفه، شکری و … هم حضور داشتند. گفتند چون تیم ها حمایت نمی شوند، کسی سمت راه اندازی تیم امید نمی آید. بنده نیز اعلام کردم که اگر تیم راه اندازی شود، یک نفر را هم به عنوان اسپانسر به این تیم معرفی می نمایم تا کمکی به این تیم شود.

دوستان هم پذیرفتند و گفتند دوست دارند اسم تیم را خلیج فارس بگذارند. من حتی اسم بازیکنان را هم نمی دانستم با این حال سعی کردم در حد توان هیئت، به تیم کمک کنم. جالب است که وقتی مسئولین تیم برای گرفتن زمین به اداره مراجعه کرده بودند، به آنها گفته بودند که در صورتی به آنها زمین تمرین می دهند که نام تیم را عوض کنند!!!

آقایان! «خلیج فارس» افتخار ایران است. این همه درگیری سیاسی ما و اعراب همسایه جنوبی، بر سر همین نام خلیج فارس است… خلیج فارس، یک برند در ورزش این شهرستان است.

کجای دنیا سه ماه قبل از عید و در اوج سرما، زمین زیر کشت می رود؟ هنوز سه بازی دیگر مانده و رفته اند گل ریخته اند توی زمین! وقتی هم به اداره مراجعه کرده و می گویم ما میزبانیم، چه باید بکنیم؟ می گویند هر کاری دوست دارید انجام دهید! ما هم مجبور شدیم ارسنجان و زرقان زمین بگیریم.

-چند روز قبل شنیده شد که درب هیئت به روی اعضا بسته شده بود…

واقعا از بیان این نکته متأسفم. چند روز قبل از جناب امیری درخواست کردم که اعضای هیئت را برای برگزاری جلسه پایانی سال، به دفتر هیئت دعوت نماید. ایشان نیز زحمت کشیده و هماهنگی لازم را انجام داد. وقتی که دوستان به دفتر مراجعه نمودند، منتظر شدند که در به روی آنها باز شود اما در اقدامی تأمل برانگیز، صبح روز جلسه، رئیس اداره ورزش، کلید دفتر هیئت را از همان عضو هیئت گرفته بود! بنده نیز از آنجایی که قانونأ مسئول هیئت بودم، در برابر حق قانونی خویش کوتاه نیامده و قفل را باز نموده و وارد دفتر شدیم.

سوال من این است که چرا باید کلید یک هیئت مستقل، دست افراد متعدد باشد؟ ما در دفتر خود اسناد و وسایل مختلفی را نگه داری می نماییم که شاید برخی را نباید کسی بغیر خودمان دسترسی داشته باشد. این چه رفتاری است؟

-دلیل این برخوردها چه بود؟

خودم هم نمی دانم. من هر کاری از دستم برآمده، برای ورزش این شهر انجام داده ام. نیازی هم به این جایگاه ها ندارم. روزی که پیشنهاد مسئولیت هیئت فوتبال را به بنده دادند، بسیاری از دوستانم حتی مهندس انصاری فرد … گفتند این مسئولیت را نپذیر اما فکر می کردم می توانم با این کار، به بچه های شهر کمک کنم. به همین دلیل هم قبول مسئولیت کردم.

ما بودجه دولتی نداریم، تا الآن هم ریالی از هیچ ارگانی طلب نکرده ام. اجاره زمین چمن هم به ما نرسید. با این حال هزینه کرد ما شاید اندازه ۲۰ سال گذشته بوده است. هرچه داشتیم از توانایی و فکر خودمان بود. ورودی تیم ها را دوبرابر کردیم اما هیچکس اعتراض نکرد. چرا که می دانستند این هزینه صرف خودشان خواهد شد.

اگر قرار است عملکرد بنده نقد شود، باید بازیکنان، صاحبان باشگاه ها، مربیان، داوران و … در این زمینه نظر دهند نه سه چهار نفر که عملکرد آنها در سالهای گذشته مشخص است. مگر هیئت از اداره بودجه ای می گیرد؟ اعضای هیئت چه انتفاعی دارند؟ چرا باید حالا که افراد می آیند و با علاقه کار می کنند، مورد بی احترامی هم قرار بگیرند؟ حتی برخی، پا را از این هم فراتر می گذاشتند و می گفتند شجاعی به تیم ها توهین کرده! اینها کذب محض است… سابقه بنده نشان داده است که مسائل مالی برایم کمترین اهمیت را دارد اما از آبرویم نمی گذرم. چرا باید اینگونه آماج بی احترامی قرار بگیرم؟ چون میانه ای با گرفتن صندوق میوه و رب انار و … نداشتم؟ امتحان پس داده های فوتبال این شهر، چرا باید دوباره مجال به حاشیه کشیدن فوتبال را پیدا کنند؟

در پایان اگر صحبتی باقیمانده است، می شنویم.

اعتقاد بنده بر این است که صادق بودن، در دوره ای که بازی کردن نقش یک انسان دلسوز، رایج است، هنر محسوب می شود. بنده صادقانه وارد این هیئت شدم و در حد توان نیز برای ارتقای آن کوشش کردم؛ هرچند که بخاطر محدودیت های زیادی که برای ما به وجود آمد نتوانستم حتی ۵ درصد برنامه های خود را اجرا کنم.

با این حال بهترین کوبل داوری استان را داشتیم. اعزام ها نیز به خوبی انجام شد. شاید خود باشگاه ها، بهترین قاضیان باشند.

در اینجا فرصت را بار دیگر مغتنم شمرده و از تمامی تیم ها، پیشکسوتان محترم، علاقمندان و مردم عزیز شهرستان مرودشت که در این مدت بنده را یاری دادند،صمیمانه تشکر می نمایم. ما هرچه در توان داریم برای فراهم کردن مقدمات لازم جهت شادی و نشاط جوانان این شهر گذاشته ایم. تا خداوند چه بخواهد…

همچنین در این فرصت از نماینده محترم شهرستان، رئیس محترم هیئت فوتبال استان فارس و مجموعه ذیربط و شورای اسلامی مرودشت،رئیس دانشگاه آزاد شهرستان مرودشت دکتر حسینی و همچنین دکتر حسن پور و نهادهایی که به نحوی در فعالیت های هیئت دخیل بوده و همکاری لازم را با ما داشتند قدردانی می نمایم.

از شما نیز بابت وقتی که به این گفتگو اختصاص دادید، سپاسگزارم

مطالب مرتبط:

با هیئت فوتبال مرودشت، بازی نکنید!

گفتگو با محمدحسین شجاعی مدیرعامل و مربی تیم فوتبال خلیج فارس مرودشت/ ظهور و افول ستارگان