هفته نامه مرودشت- مدیران موفق و محبوب، سرمایه های اجتماعی هستند که حضور آنان سبب گردش سریعتر چرخ های توسعه و آبادانی می گردد. این افراد به سبب برخورداری از مقبولیت اجتماعی، توان اثر گذاری و روابط عمومی خوب می توانند توده های مختلف جامعه را جلب کرده و آنان را در مسیر بهبود عملکرد اجتماعی به حرکت درآورند. تلاش بی حد و حصر جوامع امروز برای دستیابی به چنین مدیران و تداوم اثر گذاری آنان بر لایه های اجتماع، دلیلی بر اثبات این مدعاست.

کشورهای جهان سوم بدلیل آن چه “ضعف اثر بخشی و فقدان کارآیی عمومی” نامیده می شود نیاز بیشتری به چنین مدیران دارد. کمبود منابع اطلاعاتی مدیریت و شکنندگی ساختارهای اداری، دلیل دیگری است تا اهمیت حضور مدیران محبوب و اثربخش در این جوامع را دو چندان سازد.

گرچه در جهان سوم، مردمان بیش از آن که مجذوب عملکرد افراد باشند شیفته خصایل شخصی و ویژگی های رفتاری آنان هستند اما همین دلیل کافی است تا مدیران محبوب بتوانند انگیزه های اجتماعی را تقویت کرده و دلیلی برای گرد آمدن شهروندان حول محور منافع عمومی باشند. البته گفتنی است که حضور و ظهور مدیران محبوب در جهان سوم – به دلیل ایجاد سوء تفاهم و ذهنیت نادرست برای برخی سیاستمداران – خالی از آسیب و تهدید نخواهد بود.

***

شهر مرودشت، نمونه بارز یک شهر جهان سومی با تمامی خصایص و ویژگی های تعریف شده فوق است. شهری که در آن کمبود مدیران متخصص و محبوب به چشم آمده و کمتر نشانی از پاسخگویی پیرامون وظایف محوله می یابیم. اغلب متولیان، انتقاد را بر نتابیده و گاها به منتقدان به چشم دشمنان خویش می نگرند. علاوه بر آن، به دلیل فقدان پرسشگر حرفه ای، ضعف قوای اجتماعی و نابالغ بودن افکار عمومی، فعالیت اغلب مدیران در حاشیه امنیت قرار داشته و مقیاسی برای قضاوت درست درباره عملکرد آنان در دست نیست.

با این حال، عاملی که می توان از آن بعنوان ملاک موفقیت یا عدم موفقیت مدیران یاد کرد “کسب محبوبیت اجتماعی” و میزان رضایت مندی شهروندان است. شهروندان مرودشتی گرچه هنوز تمایل چندانی در پیگیری مطالبات اجتماعی از خود نشان نداده اند اما بخوبی معنای خدمت را دانسته و قدرشناس مدیران سخت کوش و مردم دار هستند.

بیش از یک سال است که داریوش احمدی، نفر اول شورای چهارم اسلامی شهر مرودشت به عنوان شهردار منتخب اعضای شورا با حداکثر آراء، برگزیده شده و به ساختمان شهرداری راه یافته است. حضور وی، تبلور اراده شهروندان در تصدی منصب خدمات شهری بوده است. انتخاب داریوش احمدی گرچه درابتدا با اعتراضاتی از سوی سایر کاندیداهای شهرداری مرودشت، همراه بود اما اقدامات او در پاسخگویی مداوم به ارباب رجوع،  پرداختن به موضوعات فراموش شده ای همچون آسفالت معابر قدیمی شهر و سایر ویژگی های رفتاری، راه رسیدن او به محبوبیت اجتماعی را هموار کرده و خیلی زود وی را بدل به یکی از مدیران مردمی و محبوب این شهر نمود.

هر چند قضاوت درباره کارنامه شهردار احمدی کمی زود است اما از نجواهای روزمرده مردم و گفتگوهای عمومی شهروندان می توان دریافت که او توانسته دل همشهریانش را بدست آورده و موجبات رضایت آنان را فراهم سازد.

گرچه حضور منتقدان پروپاقرص و مخالفان سرسخت وی را نیز نمی توان نادیده گرفت. کسانی که با هر حرکت شهردار، سیل انتقادات را روانه او کرده و سعی در کاستن جایگاه او نزد همشهریان دارند. دامنه این انتقادات یک شکل و یک سویه گاهی آن قدر گسترده است که هر تماشاگر بی طرف و منصف را به فکر واداشته که شاید دستی در پس این ماجرا قرار داشته و تخریب شهردار، خدای ناکرده سازمان یافته است.

از آنجا که تجربه نشان داده محبوبیت افراد در جوامع کوچک و شبه روستایی، تحمل کردنی نیست می توان نتیجه گرفت که شاید محبوبیت شهردار نزد مردم مرودشت، راه را بر محبوبیت سایر افراد خواهد بست. البته این موضوع، بخشی از ماجراست و ممکن است دلایل پیدا و پنهان دیگری نیز در این ماجرا نقش داشته باشند.

در هرحال کسب محبوبیت نزد شهروندان، هنری است که شهردار احمدی از آن برخوردار بوده و بعنوان یک سرمایه اجتماعی باید مورد احترام همگان و حتی مخالفین وی قرار گیرد. سایرین نیز باید به عوض تلاش در تخریب وجهه شهردار و هدر دادن این سرمایه اجتماعی، واقعیت را پذیرفته و به ارتقاء وجهه و جایگاه خویش از طریق احترام به شهروندان و عمل به وعده های خود بپردازند.

تخریب سازمان یافته شهردار و بی احترامی به وی بعنوان فرد مورد احترام مردم، مصداق “رقابت غیر شرافتمندانه” و سبب گره انداختن در کار مردمی است که لیاقت برخورداری از مسئولین دلسوز و پاسخگو را دارند.

“تحریریه هفته نامه مرودشت”