بیوگرافی؟

اعظم خلیفه هستم، کارشناس ارشد حسابداری. در دوران کودکی مدتی به ورزش کاراته پرداختم ولی جذابیت خاصی برایم نداشت. به شنا علاقه داشتم که شرایط پرداختن به آن، فراهم نشد تا اینکه برادرم وارد رشته تیراندازی شد و من را هم تشویق به حضور در این ورزش نمود. پس از آشنایی با این رشته، به دلیل جذابیت های منحصر به فرد آن، دیگر نتوانستم تیراندازی را رها کنم.

جذابیت این رشته در چیست؟

در این ورزش، تسلط و مهارت به راحتی حاصل نمی شود و یک فرد پس از گذشت حد اقل یک یا دوسال می تواند خود را تیرانداز بنامد. عامل جذاب دیگر، حلال بودن شرط بندی در تیراندازی است که باعث ایجاد هیجان بیشتر و فراهم آوردن فضای تفریحی و شاد در کنار ورزش و سلامتی می شود. همچنین تیراندازی با اسلحه، شاخه های مختلفی دارد از جمله اهداف ثابت و پروازی، در حالت های ایستاده، درازکش و به زانو، با اسلحه های مختلفی مثل تفنگ بادی و تپانچه که هریک از این شاخه ها، در مسافت های مختلف انجام می شوند و این مسئله حق انتخاب زیادی را پیش روی ورزشکار قرار می دهد.

فعالیت خود را از کجا آغاز کردید و در مدت فعالیت خود، چه موفقیت هایی کسب نموده اید؟

از سال ۸۹ که هیئت تیراندازی مرودشت با تلاش های بسیار زیاد رئیس این هیئت، علی اکبر عسکری آغاز به کار نمود، فعالیت خود را از سالن بنیاد شهید مرودشت شروع کردم. در این مدت، مقام های استانی و کشوری مختلفی کسب کرده ام که مهمترین آنها، سابقه سه دوره حضور در لیگ دسته یک کشور به عنوان نماینده استان فارس می باشد.

اما بهترین عملکردم مربوط به مسابقات لیگ سال قبل می باشد که توانستم در فینال و در رقابتی تنگاتنگ با تیم اصفهان که مثل همیشه سرمایه گذاری زیادی در ورزش کرده بود، با به جا گذاشتن یک رکورد بسیار خوب، باعث پیروزی تیم فارس شده و تنها با یک امتیازاختلاف، اصفهان را مغلوب ساخته و جواز حضور در لیگ برتر را کسب کنیم.

طبیعتأ در راه رسیدن به این موفقیت، سختی های زیادی را پشت سر گذاشته اید…

بله، از آنجایی که این رشته، در مرودشت و استان فارس نوپاست، کمبودهای زیادی بر سرراه تمام تیراندازان مرودشتی وجود دارد. مهمترین مشکل ورزش تیراندازی مرودشت، نداشتن یک سالن مستقل است. اوایل آغاز کار هیئت، پس از مدتی تمرین در سالن بنیاد شهید، از سوی مسئولان این نهاد، عنوان شد که تنها فرزندان جانبازان و شهدای عزیز حق استفاده از این مکان را دارند و از آنجایی که اغلب ورزشکاران فعال، از افراد آزاد بودند، مدتی سالن تعطیل شد.

هرچند پس از مدتی، هیئت تیراندازی این سالن را اجاره کرد و مجددا فعالیت ها از سرگرفته شد، ولی بدلیل چند ماه وقفه، سختی های زیادی برای ما به وجود آمد. از طرف دیگر آن زمان، از نظر تجهیزات واقعأ در مضیقه بودیم به طوریکه همه ما، با تنها اسلحه ای که توسط جناب عسکری از هیئت استان تهیه شده بود، مسابقه می دادیم! پس از تعطیلی سالن، حتی حق استفاده از وسایل و تجهیزاتی که خود هیئت با سختی فراوان تهیه کرده بود را هم نداشتیم.

بعد از مدتی، از آنجایی که قصد داشتم این ورزش را به صورت حرفه ای ادامه بدهم، به فکر این افتادم که به صورت شخصی اقدام به تهیه وسایل مورد نیاز بکنم که اگر حمایت های رئیس زحمتکش این هیئت نبود، هرگز نمیتوانستم از پس نگهداری تجهیزات پرخرج این رشته بربیایم چرا که نگهداری یک اسلحه چند میلیونی، هم از نظر قانونی و هم به دلیل استهلاک بالا و هزینه های سرسام آور، بسیار مشکل است و از توان ما خارج است. ولی این جانباز سرفراز، علیرغم مشکلات شخصی خودش، همواره مثل پدری دلسوز، تمام بچه های تیرانداز را حمایت کرده و از هیچ نوع هزینه ای در حد توان خود دریغ نکرده است.

-آیا در حال حاضر مشکل مکان تمرین هیئت تیراندازی برطرف شده است؟

متأسفانه پس از مدتی فعالیت، مبلغ اجاره سالن بالا برده شد و این مسئله برای هیئت تیراندازی بسیار سنگین است. از یک طرف تنها سایت تیراندازی مرودشت، فقط دارای ۵ خط است و هر تیرانداز نیز حداقل ۷۰ دقیقه وقت نیاز دارد، در حالی که به دلیل اداری بودن فضای سالن، صبح ها اجازه استفاده از سالن را به هیئت تیراندازی نمی دهند. با این حال توقع دارند که این هیئت در همین فضای محدود که امکان هرگونه تبلیغاتی را آن می گیرد و علیرغم تمام هزینه های سنگین مثل تهیه لباس، کفش، ساچمه، رفت و آمد مسابقات و … بدون هیچ پشتوانه ای، بتواند درآمدزایی هم داشته باشد. همین باعث شده که ورزش تیراندازی مرودشت، دچار مشکلات بسیار زیادی شود. این برخورد در شأن رشته ای مثل تیراندازی که مورد سفارش اکید اسلام قرار گرفته نیست، بلکه باید سیاست های ترویجی برای گسترش این رشته مدال آور در نظر گرفته شود.

تأثیر این مسائل و مشکلات، بر مسیر ورزشی شما چه بوده است؟

نبود مکان برای تمرین باعث شده است که من در تمام این مدت، به ویژه درزمان تعطیلی سالن مرودشت، مجبور باشم برای حفظ آمادگی و شرکت در مسابقات، در مسیر شیراز- مرودشت در رفت و آمد باشم. خودتان تصور کنید که حمل یک اسلحه ۵ کیلویی به همراه دیگر تجهیزات، در این مسیر، چقدر دشوار است. سال گذشته قبل از مسابقات، دستانم بخاطر حمل طولانی مدت وسایل، تاول زد و آسیب دیدگی نیز در کتفم به وجود آمد، این مسئله بسیار آزاردهنده و دلسرد کننده بود.

این موضوع، علاوه بر تحمیل یک هزینه سنگین برای تردد که مزید بر دیگر مخارج شخصی بنده شده، باعث گردیده که هیئت استان به دلیل اینکه جایی برای تمرین و نگهداری اسلحه وجود ندارد، بخواهد اسلحه مرا بگیرد.

-شما با برجای گذاشتن یک رکورد درخشان، توانستید جواز حضور در لیگ برتر را برای استان فارس به ارمغان بیاورید. آیا این مسئله، جایگاه شما را در تیم فارس در مسابقات امسال تضمین می کند و جایگاه شما تثبیت شده است؟

در ورزش تیراندازی رکوردهای نزدیک به رقابتها، اهمیت دارند نه سوابق سال های قبل. شما حتی اگر قهرمان جهان هم باشید، باز هم باید در رکوردگیری شرکت کنید و همین موضوع، اهمیت تمرین مستمر در این رشته را روشن می سازد.

درست است که سال گذشته توانستم باعث صعود تیمم به مسابقات لیگ برتر شوم، اما این مسئله باعث نمی شود که جایگاه ویژه ای به من تعلق بگیرد. من هم باید در رکوردگیری جدیدی که برای تشکیل تیم استان، برگزار می شود، شرکت کنم و در صورتی که رکوردمناسبی به دست نیاورم، جایی در تیم نخواهم داشت.

این درحالی است که من چند ماه است به دلیل همین بلاتکلیفی سالن بنیاد شهید، تمرین مناسبی نداشته ام و اگر همین روند ادامه یابد ممکن است تا حد یک مبتدی این رشته نیز پایین بیایم!

آیا با تأثیرگذاری که تیراندازان مرودشتی و به ویژه شما در تیراندازی استان فارس داشته اید، جایگاه شهرستان مرودشت نیز در سطح استان حفظ شده است؟

متأسفانه ورزش تیراندازی در مرودشت بسیار مهجور است و چون در سطح شهرستان، بهایی به ورزش تیراندازی و ورزشکاران این رشته داده نمی شود، استان نیز دستاوردهای این ورزشکاران را نیز نادیده می گیرد. بسیار برای من تلخ بود که در برنامه صعود شبکه فارس، علیرغم اینکه جواز صعود تیم فارس به لیگ برتر، توسط یک دخترمرودشتی کسب شده بود، تنها از شهرستان های شیراز و فسا نام برده شد و هیچ تقدیری از مرودشت و هیئت تیراندازی این شهر نشد.

تلاشی هم برای رفع این مشکلات انجام شده است؟

با فرماندار شهرستان صحبت هایی داشته ایم و آنها را در جریان مشکلات قرار داده ایم. نماینده نیز وعده ساخت یک سالن ده خطه را به هیئت دادند که عملی نشد. الآن هم مدتی است به دنبال این هستیم که برخی از مسئولین را به محل تمرین بیاوریم تا از نزدیک مشکلات را ببینند ولی هیچ اتفاقی نیفتاده است.

دیگر توانی برای تحمل این مشکلات برای ما نمانده است و امیدواریم مسئولان هرچه سریعتر فکری به حال این مسئله نموده و مشکلات را از سر راه این ورزش دینی و مهیج بردارند چرا که این ورزش محدودیت وزنی و سنی ندارد و حتی افرادی که مشکلات جسمی دارند نیز می توانند به این ورزش بپردازند.

-در پایان اگر صحبتی باقی مانده، بفرمایید.

دوست دارم تشکر ویژه ای داشته باشم از سرپرست تیم بانوان، سرکارخانم زیبا محمودی که از افراد باسابقه در رشته تپانچه هستند ولی متأسفانه پس از سالها تلاش در این رشته، به دلیل مشکلات این راه، مدتی است دیگر فعالیت ندارند.

همچنین از حمایت های پدرانه رئیس هیئت تیراندازی شهرستان مرودشت جناب عسکری صمیمانه تشکر می کنم. ایشان کسی بودند که برای اولین بار به من اعتماد کردند و علیرغم تمام کارشکنی های استان، مرا به مسابقات قهرمانی کشور فرستاده و حتی هزینه رفت و آمد را نیز به طور شخصی پرداخت کردند و این انگیزه ای شد تا راه پر فراز و نشیب ورزش را ادامه دهم.

از خانواده ام که در این مسیر پرپیچ و خم، حامی من بوده اند و به ویژه از حمایت های پدرم نیز سپاسگزارم. امیدوارم بتوانم گوشه ای از زحمات آنها را جبران کنم.

«گفتگو از آرزو اسماعیلی»

منبع: هفته نامه مرودشت