هفته نامه مرودشت، علیرضا اثری نژاد- ۱۲ اسفندماه، سالروز شهادت سردار رشید حاج محمد اثری نژاد است که از مفاخر شهرستان مرودشت می باشد. به مناسبت فرا رسیدن سی و دومین سالگرد شهادت این سردار بزرگ، گوشه ای از نحوه شهادت ایشان را برای اطلاع بیشتر مخاطبان فراهم آورده ایم.

سردار شهید حاج محمد اثری نژاد در دهم اسفند ماه ۱۳۶۴ مجروح و به بیمارستان اهواز انتقال داده می شود اما روحیه شهادت طلبی ایشان اجازه نمی دهد که حتی برای بهبودی هم در شهر یا بیمارستان بماند. به همین دلیل بیمارستان را ترک می کند و به منطقه باز می گردد. بخاطر اینکه پزشکان بیمارستان از مرخص شدن ایشان جلو گیری می نمودند واصرار داشتند که ایشان بیش از یک ماه بستری باشد و از آنجایی که حاج محمد اثری نژاد طاقت دوری از بسیجیان را نداشت و همچنین موعد عهدی که باخدایش بسته بود، نزدیک شده بود، بدون فوت وقت و با همان وضع از بیمارستان بیرون آمد.

زمانی که وارد چادر فرماندهان و مسئولین پشتیبانی و تدارکات می شود، جناب آقای حسین علایی، به آن سردار که وقت شهادتش رسیده بود می گوید: «حاج آقا، شما که خیلی نسبت به بیت المال حساس بودید، چطورشده با لباس بیمارستان بیرون آمده اید؟» شهید بزرگوار اثری نژاد که شاید خودش می دانست وقت رفتنش فرا رسیده است، پاسخ می دهد: «اگر برای تعویض لباس معطل می شدم، دکترها اجازه مرخصی به بنده نمی دادند و لباسها را میدهم یکی از نیروها تا به بیمارستان باز گرداند.»

خودش میدانست که دیگر وقت خیلی برایش تنگ شده، بنابراین علیرغم اصرار دوستانش مبنی بر به تعویق انداختن بازدید به دلیل نزدیکی وقت غذا و نماز، به بازدید رزمندگان رفته و مقداری گَز که قبل از مجروحیتش خریده بود و بخاطر پیروزی رزمندگان در عملیات والفجر ۸ در میان رزمندگان پخش نـموده بود، برمی دارد و به آنان می دهد (شاید به خاطر شیرینی شهادتش) و سوار بر ماشین حرکت می کند تا به مناطق عملیاتی نیز سری بزند اما در بین راه، هدف گلوله هواپیمای بعثی عراق قرار گرفته و با ماشین به بیرون از جاده پرت می شود. حاج محمد اثری نژاد با همان وضعیت و با سر و شکم ترکش خورده که شدیدأ از آن خون میرفته، به نماز می ایستد تا اینکه رزمندگان از این مسئله اطلاع پیدا کرده و برای کمک حرکت می کنند اما زمانی که به این سردار رشید اسلام می رسند، می بینند ایشان با حال وخیم نماز می خواند و بعد از نماز نیز شروع به ذکر مبارک تسبیحات حضرت زهرا(س) نموده و با ناله یا زهرا(س) به دیار حق پرواز می کند. می رود که از همرزمان شهیدش و از امام راحل و بزرگوارش جا نماند. طبق دستور سران سپاه در آن زمان، این سردار بزرگ را در کنار دیگر سرداران و دوستان شهیدش در بهشت زهرای تهران به خاک می سپارند.

روحش شاد (ان شاءالله) و یادش گرامی باد.