آفتاب مرودشت: وقتی باد و نسیم ملایم در منظقه خوش آب و هوای مرودشت از سمت غرب به شرق شروع به وزیدن می کند به جای خوشحالی و لذت از آن همیشه باید به فکر پیدا کردن راه حلی برای بی اثر کردن گازهای سمی منتشر شده از سمت پتروشیمی باشیم و بدون تردید اکثریت قریب به اتفاق مردم ساکن شهرمرودشت و روستاهای اطراف به این مسئله توجهی نداشته و ندارند و حاصل آن هم بالا رفتن نرخ بیمارهای های ریوی و سرطانی و امثال آن است.

با این حال فرار از بحران وجود مجتمع پتروشیمی شیراز از نظر بهداشت و سلامت عموم هر راه حلی که داشته باشد اما یقینا برچیدن و جمع کردن این صنعت بزرگ در مرودشت امکان پذیر نیست و دلایل آن هم برای همه ما واضح و مشخص است. تاثیر اقتصادی این مجتمع، تولید کودهای شیمیایی مورد نیاز کشاورزان، اشتغال جمع کثیری از کارگران و… وجود و حضور پتروشیمی را توجیه می کند.

در این بین اعتراضات همیشگی مردم مرودشت به نام پتروشیمی شیراز بعد از سالها که معترض وجود نام شیراز بر کارخانه ای بودند که به لحاظ مکانی در حوزه جغرافیایی شهرستان مرودشت و در بیخ گوش ساکنین شهر مرودشت قرار گرفته است همیشه وجود داشت.

مقاومت بر سر تغییر نام پتروشیمی شیراز و خواست مردم مرودشت بعد از سالها انتظار و باوجود ظرفیت های موجود و داشتن بستر لازم باعث شد تا مسئولان با احداث کارخانه جدید پتروشیمی تحت عنوان شهدای مرودشت به نوعی خواست عموم مردم شهرستان مرودشت را در نظر بگیرند و هم اکنون ساخت این کارخانه پیشرفت زیادی داشته و در آستانه افتتاح می باشد.

با این مقدمه و اشاره ضربات جبران ناپذیر افتتاح پتروشیمی دوم یا همان پتروشیمی شهدای مرودشت از نظر آلودگی هوا و تاثیر آن بر سلامت مردم شهرستان مرودشت سوالی که به ذهن می رسد این است که سهم مردم مرودشت از وجود این پتروشیمی چیست؟ مشاهده احداث لوله قطور آب پتروشیمی که قرار است تامین آن از سد درودزن انجام شود و مشاهده وضع نا مطلوب کشاورزی منطقه به دلیل خشکسالی و … سوال بزرگتری را به وجود می آورد که این پتروشیمی که قرار است از آب و خاک مرودشت استفاده کند و کلیه امراض و مضراتش را به این شهرستان منتقل می کند چگونه نسبت به مردم این دیار ادای دین نموده و از عهده آن بر می آید؟

بدون تردید اولین چیز و یا حداقل امکانی که برای جبران بخش بسیار نا چیزی از هزینه های ایجاد پتروشیمی جدید که بر دوش مردم این شهرستان سنگینی می کند، موضوع استخدام نیروهای این کارخانه است و اینکه سهم استخدام مرودشتی ها در این کارخانه چه قدر است؟

برای پاسخ به این سوال با هر منطق و دلیلی موضوع بومی گرایی به مطرح می شود و با طرح این موضوع شاید مخاطبان و افکار عمومی اقناع شوند با این حال تعریف بومی گرایی در موضوع استخدام با در نظر گرفتن سکونت و محل تولد افراد به صورت استانی سنجیده می شود که این اتفاق خبر خوشی برای مرودشتی ها نخواهد بود.

بومی گرایی با تعریف استانی خود بدین معنی است که بین مردم مرودشت با مردم شهرستانهای دیگر مثل داراب و جهرم و لار و آباده و اقلید هیچ تفاوتی نخواهد بود و اینجاست که موضوع حقوق حقه مردم مرودشت و بی عدالتی در این خصوص مطرح می شود که بخواهند مرودشتی ها را با مردم جنوبی ترین و شمالی ترین شهر استان که وجود پتروشیمی هیچ اثر منفی بر زندگی ایشان ندارد مقایسه کنند و رفع چنین دیدگاهی به عنوان یک آزمون بزرگ برای مسئولان و تصمیم گیرندگان مرودشت و حتی استان فارس محسوب می شود.

وجود ارتباط و نفوذ نماینده مجلس در وزارت نفت که پیش از این هم تاثیر آن را دیده ایم و همچنین ارتباط بسیار قوی و سازنده ایشان و فرماندار مرودشت با مدیریت ارشد استان این امید را فراهم می آورد که با توجه به آن شاهد احقاق حقوق مردم مرودشت باشیم.