به گزارش “پارس دشت”، در صبحگاه پنجشنبه گذشته (ح.ش) از محکومان دادگاه انقلاب اسلامی استان فارس که به اتهام سرقت مسلحانه و افساد فی الارض توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز به اعدام محکوم شده و حکم وی در شعبه هفتم دیوان عالی کشور به تایید رسیده بود در میدان آب شهرداری مرودشت و در ملأ عام به دار مجازات آویخته شد. هر چند هنوز دادگستری محترم مرودشت در زمینه جرایم این سارق و دلیل اعدام وی در مرودشت! اطلاع رسانی نکرده است لیکن آن چه عجیب و شگفت انگیز بود تجمع بیش از هزار نفر از همشهریان عمدتا جوان در ساعات اولیه روز در محل اعدام و شور و اشتیاق آنان برای تماشای این صحنه نه چندان دلچسب بود.

معلوم نبود چه کسی و با چه وسیله ارتباطی این همه جوان را خبر کرده بود و دلیل این همه شور و شوق چه بود؟ سوت کشیدن جوانان حاضر در محل و خوشحالی بسیاری از آنان از دیدن این صحنه ها یادآور این پرسش بود که «دلیل علاقه وافر این همه جوان به دیدن صحنه های اعدام چیست؟» و چرا جوانانی که حاضر نیستند برای استقبال از قهرمانان افتخار آفرین این شهر، کمی از وقت خود را در ورودی شهر منتظر بمانند، همیشه چند ساعت وقت اضافه برای دیدن صحنه اعدام دارند؟

وقتی یادمان می آید که علیرغم چند روز اطلاع رسانی، نصب بنر، ارسال پیامک و حتی خواهش و تمنا! عده معدودی برای خیرمقدم گویی به نخبه های علمی، فرهنگی و ورزشی شهر حاضر می شوند و موفقیت های ارزشمند جوانان این شهر کمتر مورد توجه هم سن و سال های خودشان است، غصه سراپای وجودمان را می گیرد. به راستی چه کسی مسئول آسیب شناسی جریان سیال علاقمندی به خشونت است؟ نقش شورای فرهنگ عمومی در شکل دادن به رفتارهای اجتماعی جوانان و ارزش گذاری به علایق آنان در مرودشت چیست؟

منبع عکس: شیرازه- عاقبت تجاوز، آدم‌ربایی و شرب خمر+عکس