پارس دشت، محمد دبیری– یکی از دغدغه های ریاست محترم جمهور دکتر روحانی از بدو تشکیل دولت، ارائه آمار و ارقام و اعداد کارشناسی نشده و غیر واقعی از سوی دولت مردان سابق بوده است.

نرخ تورم، نرخ بیکاری و اشتغال، موجودی صندوق ذخیره ارزی و… از موضوعاتی است که رسانه ای شدن  آن بدون ارائه دلایل و مدارک مستند، بر زندگی مادی و معنوی مردم تاثیر مستقیم داشته و به همان میزان، سطح انتظارات و توقعات را از مسئولین بالا و پایین می برد. کمترین آسیب این روش اطلاع رسانی، کاهش اطمینان مردم به عملکرد مسئولین و ایجاد فضای یاس و نا امیدی  در جامعه است که در شهرهای کوچک، به دلیل روابط نزدیک تر شهروندان با نمایندگان، نهادها و ارگانها ، اثرات تخریبی به مراتب  بیشتری  دارد.

رسانه ای کردن منابع مالی پیش بینی شده برای شهر هنگامی که هنوز در بند دستورالعملها و بخشنامه ها گیر است، تعاریف دوگانه از منابع اخذ شده و یا عدم همخوانی بین این مبالغ و ارقام حتی به فرض غیر عمد بودن، بی شک شهروندان را به سمت و سوی همان ضرب المثل قدیمی “دم خروس یا قسم حضرت عباس!” سوق می دهد و این نه به نفع شهر است و نه شهروندان.

در جلسه دیدار مردم با مسئولین در مسجد امام رضا (ع)- درج شده در سایت سلام مرودشت- نماینده محترم شهر مهندس برومندی از پرداخت مبلغ ۱۲ میلیارد تومان از محل مالیات بر ارزش افزوده پتروشیمی (مواد ۳۷ و ۳۸) به شهرداری خبر می دهد.

“وی هچنین عنوان کردند که ازماده ۳۷و۳۸مالیات برارزش افزوده پتروشیمی مبلغ ۱۲ میلیارد تومان پول در اختیار شهرداری بابت عوارض قرارگرفته تا با هماهنگی شهردار محترم که فردی زحمتکش و بومی هست با هماهنگی شورای محترم شهر جهت حل مشکلات آسفالت و روشنایی معابر استفاده گردد……”

از آنجا که طبق قانون، نظارت بر کلیه امور شهرداری بر عهده شورای شهر است قطعا بی خبری یا عدم اطلاع شورا از واریز چنین مبلغی به حساب شهرداری پذیرفتنی نیست، مضاف بر اینکه عکس های منتشر شده از همان جلسه در سایت سلام مرودشت از حضور رییس سابق شورا خبر می دهد و هیچ مدرکی هم در رد یا قبول این مطلب از سوی شورا و شهرداری صادر نگردیده است!

اما در نقطه مقابل و در مصاحبه دوست بزرگوارمان آقای استواری (عضو شورا) با هقته نامه مرودشت به صراحت از عدم  پرداخت چنین مبلغی به شهرداری سخن به میان آمده و واریز سالیانه ۳ میلیارد به حساب شهرداری را حق قانونی شهر از محل مالیات بر ارزش افزوده دانسته که نیاز به هیچ عامل خاص ندارد.

اگر فرض را بر این بگذاریم که امکان مشاهده و مطالعه همزمان این گفته ها (سخنان نماینده محترم و گفته های آقای استواری) برای شهروندان وجود ندارد و فقط به یکی از آنها دسترسی داشته باشند تحت تاثیر کدامیک از این اخبار، عملکرد شهردار را به قضاوت می نشینند ؟ ۱۲ میلیارد یا ۳ میلیارد؟ صندوق پر و پیمان شهرداری را بپذیریم و یا باید به همان ۳ میلیارد اکتفا کنیم که به قول این عضو محترم شورا کفاف آسفالت چند کوچه را هم نمی دهد؟ آیا با فرض پذیرش  سخنان نماینده محترم، ما شهروندان شهر که با چنین مبالغی بیگانه هستیم  و از ریز هزینه ها بی خبر، کمبود بودجه شهرداری را می پذیریم؟

عدم شفافیت و دوگانگی در طرح این قبیل موضوعات مالی، در زنجیره روابط بین نماینده، مردم و شورا و شهردار -به دلیل روابط مداوم مردم با شهرداری- سطح توقعات مردم را از این نهاد بالا برده که بدون شک و به هزار و یک دلیل مالی و غیر مالی  از عهده حل تمامی آن بر نیامده و عملا در موضع ضعف قرار می گیرد.

شاید حلقه مفقوده برای روشن شدن این موضوع  یک بیانیه چند خطی و ساده از سوی شورای و یا شهردار محترم در جهت شفاف سازی و تنویر افکار عمومی بود که متاسفانه  در این مورد اقدامی صورت نگرفته و صراحت آقای استواری در این مصاحبه شایسته ستایش و تقدیر است.

در دنیایی که پیشرفت علوم و ارتباطات ثبت و ضبط نوشته ها و گفته ها  وسطح  دسترسی به آن ها را آسان تر از همیشه نموده است باید در برابر افکار عمومی شفاف و روشن برخورد نمود و سخن گفت.

به امید آنروز

محمد دبیری
mddabiri@yahoo.com