سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید گفت: بخش نخست مطالعات میدانی دور دوم پنج ساله شهر تاریخی پارسه به مدت ۴۰ روز در تخت جمشید آغاز شده است.

علیرضا عسکری در گفت و گو با ایرنا افزود: در پنج سال گذشته در کنار مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و مستند کاری حدود ۲۰۰ روز کار میدانی و پژوهش مستقیم پیرامون این شهر صورت گرفته است.

وی بیان کرد : کار ما در چارچوب مطالعات باستان شناسی و ارتباط میان رشته ای بین رشته های مختلف علوم محیطی، زیستی و طبیعی و هدف آن شناخت و بازسازی این شهر ایرانی انجام می شود.

این کاوشگر و پژوهشگر میراث فرهنگی افزود: شکل گیری شهر پارسه فرایندی داشته که از دوره های آغاز تاریخی در بین النهرین و در فلات ایران شکل گرفته و در دوره ایلامی تبیین و در دوره هخامنشی شهری مثل پارسه تخت جمشید تا آن حدود نظامند شده که از شهر پارسه حوزه آسیای مرکزی، آسیای غربی و شرقی اداره می شده است.

وی ادامه داد: به همین دلیل شناخت شهر پارسه تخت جمشید پیرامون تختگاهی که کاخ ها بران بنا شده برای تمدن ایرانی اهمیت دارد.

این باستان شناس و پژوهشگر گفت : هیات باستان شناسی مشترک پژوهش گاه سازمان میراث فرهنگی و دانشگاه بولونیای ایتالیا با همکاری دانشگاه شیراز و سایر مراکز علمی کشور تلاش دارد تا در یک دوره پنج ساله سازه ها و معماری شهر پارسه تحت جمشید را شناسایی کند.

عسکری ادامه داد: سازمان میراث فرهنگی بهره بردار حفاظت شهر پارسه است که این سازمان از این مطالعات با هدف توسعه ثبت جهانی سازه های پیرامون تختگاه تخت جمشید از این پروژه حمایت می کند.

وی براین باور است که پروژه علمی شهر پارسه به تخصص های مختلف علمی نیازمند است که این شهر چرا در این دشت شکل گرفته، چه کسانی این شهر را در دوره هخامنشی ایجاد کردند و سرگذشت آن پس از حکومت پارسیان چگونه شد.

سرپرست هیات باستان شناسی تخت جمشید گفت: این شهر به عنوان ماندگارترین اثر کلاسیک ایران مسایل و موضوع های مهمی را به لحاظ ساختارهای مدیریتی در خود گنجانده است که هدف از کاوش های اخیر علاوه بر توسعه پتانسیل های گردشگری و معرفی آثار تاریخی این شهر بلکه بیشتر شناخت مبانی فلسفی و فکری ایرانیان باستان است.

وی گفت: اینکه منابع شهر، استقرارگاه ها، کاخ ها و طبقات مختلف دراین شهر چگونه بوده اند یک پرسش محوری است که شناخت جامعه هخامنشی با تحقیق در همین بناهای شهر پارسه ممکن خواهد شد.

این پژوهشگر میراث فرهنگی ادامه داد: در واقع علاوه بر کاوش های باستان شناسی اتکا به مطالعات گسترده ژئوپلتیک که از جمله شیوه های تهیه طرح و پلان محدوده ۶۰۰ هکتاری در شهر پارسه تحت جمشید است، استفاده می شود.

وی گفت: شهر پارسه در دوره هخامنشی در دوره داریوش یکم در سال ۵۲۱ ق . م بنیان گذاشته شد اما از آنجا که بسیاری از عناصر هویتی تمدن ایرانی در تسامح و مدارا با فرهنگ های دیگر جهان آن روز در تخت جمشید باقی مانده است نشان می دهد که پارسه، شهر صلح و دوستی بوده زیرا تهیه نقشه های اولیه و منابع یونانی و گِـل نوشته های تخت جمشید همه حکایت از آن دارند که این شهر نه برای کارکردهای نظامی بلکه برای ارتباط و تعامل ملل مختلف بنا شده است.

عسکری افزود: بنابراین شهر پارسه تا آن حدود قابلیت دارد که در صورت پژوهش های باستان شناسی بتوانیم پنجره ای از مسایل انسانی، صلح و امنیت در جامعه ایرانی را به عنوان هویت اصیل ایرانیان در جهان امروز باز کنیم.

وی اظهار کرد: شهر پارسه در دوره های پس از حکومت هخامنشیان بخصوص در دوره اسلامی رونق داشته و این شهر در فرایند تمدن اسلامی جایگاه خود را به شیراز امروز می بخشد.

سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید گفت: هدف از پژوهش های باستان شناسی شناخت همین فرایند مشکل و ساختار شهر در اندیشه ایرانی است.