هفته نامه مرودشت، ابراهیم کشاورزی- پس از دیدار تاریخی خلبانان نیروی هوایی با امام خمینی (ره) در نوزدهم بهمن ۵۷، این روز در تقویم ما روز “نیروی هوایی” نام گرفت.

امام خمینی (ره) دراین دیدار باشکوه، بیان داشتند:

«درود بر شما سربازان امام عصر (عج). تا دیروز در خدمت طاغوت بودید از امروز در خدمت قرآن هستید. قرآن سعادت همه بشر را بیمه کرده است. قرآن کریم که آزادی و استقلال را پیشه کرده است. ما همه از شماها، روحانیت از شما تشکر می کند. امیدوارم که با هم و با پیوستگی به هم این طاغوت ها را تا آخر از بین ببریم و به جای آن یک حکومت عدل اسلامی برقرار کنیم تا مملکت ما برای خودمان باشد.»

در آستانه نوزدهم بهمن ماه، یاد تمام مدافعان آسمان آبی این سرزمین را بزرگ داشته و به بیان گوشه ای از رشادت های عقاب تیزپرواز ایران، عباس دوران می پردازیم. شهید والامقامی که افتخار فارس است.

یادش گرامی باد

عباس دوران، عباس گونه، از فرات گذشت…

شهید والامقام عباس دوران، در تاریخ ۱۳۲۹/۷/۲۰ در شیراز متولد شد. شاید پدر و مادرش می دانستند که روزی او “عباس گونه” از خود می گذرد و نام خویش را، در تاریخ جاودانه می کند که نام “عباس” بر او گذاشتند.

با آغاز جنگ و حمله سراسری هواپیماهای رژیم بعث عراق به پایگاه های هوایی ایران در ۳۱ شهریور ۵۹، عباس دوران، تنها دو ساعت پس از حمله هوایی عراق، در اولین عملیات شرکت کرد. خلبان دلاور ایران، بارها، اسکله های انتقال نفت و ناوچه های عراق را منهدم ساخت و در دفاع از مرزهای هوایی ایران، جانانه کوشید.

هنگامی که صدام، در جبهه های زمینی، هوایی و دریایی در مقابل غیرت ملت سلحشور ایران به بن بست رسید و برای کسب حمایت های دولت های جهان، سودای میزبانی نشست سران “جنبش عدم تعهد” را در سر داشت، عباس دوران، زمین لرزه سیاسی در بغداد به پا کرد و اجازه نداد کنفرانس غیر متعهدها در بغداد برگزار شود.

صدام، بغداد را “دژ نفوذ ناپذیر” عنوان کرده بود و پافشاری می کرد تا کنفرانس سران عدم غیر متعهد در بغداد برگزار شود ولی عباس دوران در سحرگاه عید فطر ۱۳۶۱/۴/۳۰ آسمان بغداد را جولانگاه عزّت و دلاوری ملت ایران کرد و پس از بمباران پالایشگاه “الدوره” هواپیمای خود را به ساختمان وزارت عراق کوبید و خود نیز به دیدار معشوق شتافت.

پس از این عملیات بود که دبیر جنبش عدم تعهد محل برگزاری این کنفرانس را به دهلی نو انتقال داد. سرانجام بعد از بیست سال قطعه ای از استخوان پا به همراه تکه ای از پوتین عباس دوران به میهن بازگشت و روز دهم مرداد ۱۳۸۱ خانواده اش، آن را در شیراز به خاک سپردند.

امیر –یادگار شهید– در روز تشییع پیکر پدر به مردمی که برای بدرقه شجاع ترین خلبان شهیدشان آمده بودند. گفت: پدر من یک قهرمان بود. او زمانی تصمیم به عملیات شهادت طلبانه گرفت که با داشتن من و مادرم احساس خوشبختی می کرد اما او به چیز بزرگتری فکر می کرد.

پروازهای پدر من آنقدر زیاد شده بود که می توانست به تهران بیاید پشت میز بنشیند و برای دیگران دستور پرواز صادر کند. اما او از جنگ فرار نکرد. او خواست بماند و برای سرزمینش مردانه بجنگد.

او فشار زیادی را تحمل کرد ولی ماند، ماند تا ماندگار شود.