هفته نامه مرودشت- کارخانه قند مرودشت، بعنوان یکی از مهم ترین صنایع تبدیلی شهرستان، از دیرباز نقش مهمی در اقتصاد مردم منطقه ایفا نموده است. وجود چنین صنایعی باعث می شود به جای اینکه محصولات ارزشمند کشاورزی مردم منطقه با قیمت پایین به سایر شهرها فروخته شود، در خود شهرستان و با ایجاد اشتغال برای عده ای از شهروندان، به محصولی با قیمت بالاتر تبدیل شده و به بازار عرضه گردد.

خریداری چغندرقند تولیدی کشاورزان منطقه با قیمت مناسب و ایجاد بازاری نسبتأ پایدار برای چغندرکاران باعث شده کشاورزان این منطقه با اطمینان خاطر بیشتری، زمین حاصلخیز خود را به کشت این محصول اختصاص دهند.

در سنوات گذشته، انعقاد قرارداد توسط کارخانه قند با چغندرکاران منطقه و تضمین برداشت

و خرید محصول آنها، موجب ترغیب بیشتر کشاروزان به کشت چغندر گردیده است.

با این حال، طبق اخبار رسیده از روستاهای تابعه مرودشت، برخی از چغندرکاران منطقه با بیان اینکه طرح حمایتی کارخانه قند نقش مهمی در تشویق آنها به اختصاص زمین های وسیعتری به کشت چغندر داشته است، اظهار داشتند: امسال کارخانه قند بر خلاف روال مطلوب هرساله، به تعهدات خود عمل ننموده و همین مسئله نیز موجب وارد شدن خساراتی به چغندرکاران شده است.

یکی از کشاورزان منطقه با اشاره به اینکه اجرای نامنظم قراردادها در سال جاری باعث ایجاد خسارت بسیار به وی شده است، بیان نمود: نزدیک به سه ماه قبل، محصول مزرعه ام آماده برداشت بود و طبق تعهدات صورت گرفته، کارخانه قند موظف به جمع آوری محصولات از زمین کشاورزی بوده است، اما پس از گذشت سه ماه، نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه از سوی کارخانه به ما اعلام شد که خودتان باید محصولات را از زمین برداشت کنید و به ما تحویل دهید! وی افزود: این اتفاق در حالی رخ می دهد که طبق قرارداد، کارخانه قند موظف است نسبت به جمع آوری این چغندرها اقدام نماید.

این کشاورز اعلام داشت: متأسفانه این وقفه سه ماهه باعث شد خسارت بسیاری به ما وارد شود چرا که سه ماه قبل هزینه کارگر جهت جمع آوری محصول تقریباً یک دوم دستمزد الان بود و از سوی دیگر به دلیل برودت هوا، بخش قابل توجهی از محصولات ما، بر اثر سرمازدگی، خراب و غیر قابل استفاده شده است.

حال و روز کشاورزان منطقه، این سالها به دلیل فشارهای ناشی از بحران خشکسالی چندان تعریفی ندارد و این قشر زحمتکش و سختکوش همچنان منتظر حمایت دولت و پیگیری مسئولین هستند. در چنین شرایطی، تحمیل هزینه های اضافی و آسیب رساندن به محصولات، باعث ایجاد خسارتهای مضاعف به آنان می شود که با برنامه ریزی و عمل به تعهدات می توان از آن پیشگیری نموده و از هدر دادن محصولات کشاورزی که سرمایه ملی ما هستند، جلوگیری نمود.

با این حال آنچه مطرح می شود این است که چه کسی مسئول پیگیری تعهدات و جبران خسارات وارد شده به چغندرکاران است؟!