به گزار ش طنین پاسارگاد، هجوم گردشگران به طبیعت، تهدیدی برای این مناطق است یا می‌توان آن را فرصتی دانست که برنامه‌ریزان ومتولیان گردشگری نتوانسته‌اند از آن بهره‌برداری کنند؟ آیا متولیان گردشگری تا کنون طرحی مدیریتی برای سایت‌های طبیعی شهرستان  داشته‌اند تا از خسارت‌های احتمالی آن جلوگیری کنند و ضامن حفظ طبیعت باشند؟

هجوم  مسافران علاقه‌مند به مناطق طبیعی و به ویژه در این ایام طبیعت زیبای قصرالدشت، مشکلاتی را در پی خواهد داشت. در این منطقه نیز آثار آن نمایان شده است و در صورت رفع نکردن آن به معضلات اجتماعی و حتی جانی  و زیست‌محیطی تبدیل خواهد شد؛ از جمله این مشکلات، می‌توان به نبود پارکینگ، نبود جایی برای نشستن گردشگران،نبود روشنایی، سرویس بهداشتی ،سطل های زباله و….

از طرفی دیگر مشاهده می شود که این جمعیت علاقه مند به طبیعت آنچنان که شایسته است قدر طبیعت را نمی دانند و نا مهربانی هایی از سوی آنان مشاهده شده است که د رهمین طبیعت قصرالدشت کاملا قابل مشاهده است.
جمعیت زیاد علاقه‌مند به طبیعت به خودی خود، نشان‌دهنده شعور بالای جوانان و علاقه‌مندان به طبیعت است که باید در سایه یک برنامه‌ریزی اصولی و سیاست‌گذاری کلان گردشگری کشور قرار گیرد.

آیا  به عنوان مثال برای چنین سایت طبیعی  برنامه‌ریزی و طرح مدیریتی پیش‌بینی شده است؟

این واقعیت را باید بپذیریم که علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی، روزبه‌روز در حال افزایش هستند؛ بنابراین، به برنامه‌ریزی عمده نیاز دارند. برنامه‌ریزی کلان دولتی و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای مدیریت زیست‌محیطی و اجتماعی سایت‌های طبیعی و فرهنگ‌سازی اجتماعی و آموزش غیرمستقیم به افراد جامعه برای چگونگی رفتار با جامعه محلی و محیط طبیعی نیز از ضروریات این کار است.

هر مکان گردشگری اعم از طبیعی یا تاریخی به یک طرح مدیریتی تدوین ‌شده نیاز دارد تا با حفاظت از آن مکان، مسائل و مشکلات اجتماعی را نیز پیش‌بینی کرده باشد و برای آن‌ها راهکارهایی ارایه دهد تا ضامن بقای آن مکان و تداوم بازدید افراد از آن مکان باشد. پیش‌بینی ظرفیت برد هر مکان گردشگری از ضروریات برنامه‌ریزی آن بوده و باید پیش‌بینی شود که حداکثر چه تعدادی می‌توانند از آن محل بازدید کنند.

متولیان گردشگری باید دید جامع و مانعی در برخورد با این مشکلات داشته باشند و راهکارهای لازم را بیندیشند و از منفعل عمل کردن بپرهیرند.

مسأله مهم دیگر نیز فرهنگ‌سازی است. ایجاد بستری مناسب برای آموزش به افراد باید از سنین کودکی آغاز شود. چگونگی مواجهه کودکان و نوجوانان با طبیعت و نحوه تعامل با آن از ضروریاتی است که تا کنون به ‌درستی به آن پرداخته نشده است. چند درصد از کسانی که از سیستم آموزش و پرورش خارج شده‌اند، یک سفر در طبیعت داشته‌اند که در آن آموزش ببیند و چگونگی درست رفتار کردن را یاد بگیرند؟ پس چگونه انتظار داریم، جوانان و نوجوانانی که به طبیعت می‌روند، با آن برخورد درستی داشته باشند و بتوانند به حفظ محیط زیست کمک کنند.

بنابراین، اگر این دو نگرش را پذیرا باشیم که با فرهنگ‌سازی درست در جامعه، طرح‌های مدیریتی مناسب را برای سایت‌های گردشگری داشته باشیم، این جمعیت عظیم مشتاقان ورود به طبیعت، پاسداران آن خواهند بود.