به گزارش دریافتی “پارس دشت” از روابط عمومی مجموعه جهانی تخت جمشید، خمره ای منتسب به اواخر دوره ساسانی، در حوالی روستای ساویی، در ۱۵ کیلومتری تخت جمشید کشف گردید. بنا بر این گزارش، بر اساس اطلاع دهیار روستای سارویی، مبنی بر وجود آثاری از خمره سفالی در ۲۰۰ متری جنوب روستا و در دامنه شیب دار کوه که اولین بار توسط یک چوپان رویت گردیده بود، با توجه به اهمیت موضوع و با استقرار کارشناسان باستان شناس و مرمتگر، و یگان حفاظت مجموعه در محل، و پس از ایجاد یک ترانشه به طول و عرض ۲ متر، خمره مذکور پس از ساعاتی کاوش، کاملا سالم از دل خاک بیرون آورده شد و به تخت جمشید منتقل گردید.

به گفته علی احمدی کارشناس باستان شناس مجموعه تخت جمشید، بررسی و کارشناسی صورت گرفته نشان می دهد خمره مکشوفه متعلق به دوره ساسانی است و مواد تشکیل دهنده آن خاک رس و شن و ماسه است.

وی همچنین تصریح کرد : خمره مذکور به ارتفاع ۱۱۵ سانتی متر و بیشترین قطر میانی ۱۲۵ سانتی متر و قطر دهانه ۴۷ سانتی متر بوده که با توجه به پایین بودن ۱ متری از سطح، وجود قطعات سفالهای قرمز و خاکستری رنگ، وجود پی های معماری و استودانها در اطراف محل، شکل و فرم چرخ ساز خمره با کاربری ذخیره آب، می توان آنرا به اواخر دوره ساسانی نسبت داد.

این باستان شناس از وجود چشمه آبی به نام چشمه روغنی در محل موصوف، در گذشته خبر داد که هم اکنون خشکیده و آثاری از آن باقی نمانده است.