به گزارش طنین پاسارگاد،با گذر از خطه سر سبز گیلان و مازندران ،یا عبور از دامنه های برف گیر آذربایجان و سرزمین پهناور خراسان و پهنه وسیع ایران مرکزی  و دیار پر برکت کردستان،لرستان و کرمانشاهان ، بازدید  از کهن مهد فرهنگ ساز پارس و دیدار از خلیج همیشه فارس نظاره گر یک فرهنگ خوراکی کمابیش  مشترک با اندکی تمایز در ترکیب مواد اولیه هستیم که در طی دوران های متوالی به نام هنر و مکتب آشپزی ایرانی شناخته می شود.

نشستی با موضوع پاسارگاد زیستگاه خرس قهوه  پاسارگاد

هنر آشپزی  ایرانیان در تاریخ تمدن جوامع بشری  نقش به سزایی داشته  است. نگاهی به این تاریخ نشان می‌دهد که آشپزی ایرانی روی عادات خوراکی بخش بزرگی  از مردم جهان تاثیر داشته است. آشپزی  ایرانی در کنار آشپزی رومی و چینی یکی از سه مکتب مادر آشپزی جهان بشمار می آید.  بررسی جشن‌ها و آیین های ایرانی و زمان برگزاری آنها نشان دهنده ویژگی‌های مشترک در میان آنهاست. همگی در پیوند با پدیده‌های طبیعی  ، کیهانی و اقلیمی با پاسداشت همه مظاهر طبیعت با سرور و شادی همراه هستند  و به همین دلیل کوشش شده تا زمان برگزاری آنها هر چه بیشتر با تقویم طبیعی منطبق باشد. در آیین‌های ایرانی اثری از خشونت و بدرفتاری نسبت به گیاهان و حیوانات دیده نمی‌شود .

خوراک های بومی پاسارگاد

انجمن دوستداران میراث فرهنگی و محیط زیست پاسارگاد با حضور معاونت محترم اداره کل محیط زیست استان فارس و جمعی از کارشناسان با برگزاری نشستی تخصصی و حرفه ای  در محل کلبه آقامیر با حضور ریاست و کارشناسان اداره میراث فرهنگی و گردشگری، شبکه  بهداشت محیط ،کمیته امداد امام خمینی ،اداره محیط زیست ،اعضای شورای شهر و همچنین دهیاران شهرستان با تعدادی از افراد خبره علاقمند میراث فرهنگی و محیط زیست با محوریت پاسارگاد زیستگاه خرس قهوه ای برگزار گردید.

 خوراک های بومی و محلی پاسارگاد (دوپیازه آلو-آش دوغ)

این منطقه با وسعت ۱۶۶۰۰۰ هزار هکتار در تاریخ ۱۲/۱۱/۱۳۹۲ منطقه شکار ممنوع معرفی گردیده سه شهرستان پاسارگاد، مرودشت و اقلید را پوشش می دهد.این منطقه با نام کوه خرسی برگرفته از تنگه خرسی که از دیر باز زیستگاه خرس بوده نام گذاری گردیده است.در این نشست در راستای آگاهی سازی  جامعه محلی قرار شد تابلوهای با عنوان پاسارگاد زیستگاه خرس قهوهای نخستین شهر اکو توریستی نجومی ایران و جهان  تهیه و در ورودی های شهر و بویژه مجموعه میراث جهانی پاسارگاد به دو زبان فارسی و انگلیسی تهیه و نصب گردد.

پس از تبادل نظریات و صحبت های کارشناسان با نزدیک شدن به وقت اذان جمعاً با حضور در شاهزاده حسین  از اماکن مذهبی و معنوی شهرستان با همکاری  ۱۵۰نفر از اعضای انجمن سفره افطاری کسترده شد.

حلوای سین پاسارگاد

در این سفره ۱۶ خوراک بومی و محلی با رویکرد محیط زیست مهیا گردیده که از ویژگی های منحصر بفرد این سفره افطاری در تهیه انواع خوراک ها هیچ گونه حیوان کشته نشده بود. مواد اولیه  عموماً گیاهی و از فراورده های لبنی استفاده گردید . خوراک های باستانی با قدمتی نزدیک به ۵۰۰۰ هزار سال همچون آب بنه و آش الوک ،دم پخت سیرموکی ، و خوراک های همچون ،کشک و بادمجان ، بورانی، فست فود ایرانی به نام دو پیازه آلو،آش دوغ ، آش کارده،سوپ جو، انواع حلوا ها با شیرینی طبیعی همچون حلوای سین،حلوای رنگینک ،حلوای تررک ،نان تیری،کیک خرمایی،ماست و خیار ،آب دوغ خیار و به افتخار هم میهنان گرانقدر شمال کشور میرزا قاسمی تهیه گردید.

دمپخت سیرموکی 

در ابتکاری جدید در صحن مذکور در کنار سفره افطاری نمایشگاه عکس با موضوع پاسارگاد زیستگاه خرس قهوای برپا گردید که انواع گونه های مختلف حیات وحش به تصویر کشیده شد.

ایرانیان در طول تاریخ کهن خود با بر افروختن اخگری کوچک به جشن‌ها و آیین‌های میهنی  رسمیت و تقدس بیشتر بخشیده  به گونه‌ای یکپارچه با همبستگی و همزیستی شگفت‌انگیزی مراسم را برگزار می کنند تفاوت‌های قومی ، دینی و زبانی عامل بازدارنده این یگانگی نیست. آیین‌های ایرانی متعلق به همه ایرانیان است و همه برای نگاهبانی از آن کوشیده‌اند. پایه و اساس برگزاری این جشنها و آیین ها ی با شکوه منطبق با هنر و مکتب آشپزی ایرانیست .

با حضور اسلام در ایران جشن و مناسک ملی و مذهبی بیشماری در سراسر این دیار برپا می گردد که زیبا ترین آن سفره های افطاری می باشد. مطالعات باستان‌شناسی در شهر سوخته زابل  پخت خوراک در این محوطه باستانی  و بخشی از فهرست خوراکی پنج هزار سال قبل ساکنان آن روز ایران زمین را نشان می دهد . بنابراین از نقاط قوت سفره ایرانی، تنوع خوراکی  به نوعی بیانگر جایگاه هنر و لذت در فرهنگ ایرانی است و از جمله موضوعاتی است که انسان همواره به آن ‌می اندیشد.

درفرهنگ ایرانی ، نخستین  وسیله ای که به عنوان جهاز عروس وارد خانه داماد می شود آینه و آخرین چیز وسایل آشپزخانه یا به اصطلاح  دیگ و دیگبر می باشد  و این نشان دهنده اهمیت آشپزی  در فرهنگ ایرانی است.

 امروزه خوراک  جزء مهمی از جاذبه های گردشگری و یکی از انواع گردشگریست برای نخستین بار عبارت گردشگری(( خوراک وپختنی ها )) توسط «اریک ولف» مدیر اتحادیه بین المللی توریسم خوراک و پختنی منتشر شد و اتحادیه بین المللی توریسم آشپزی و خوراکی  تاسیس گردید.

 این نوع از گردشگری به معنی خوراک خوردن در رستوران های پنج ستاره و گرانقیمت نیست. کسب تجربه خوراکی در رستوران های کوچک محلی،اقامتگاه ها ، اکو لوژها  و دوره گردهای دستفروش بخشی از این تجربه است که گردشگران را با آشپزی یک منطقه آشنا می کند.خوراک های بومی و سنتی نقش بسزایی در جذب گردشگر دارند.

در مفاهیم گردشگری ،مصرف خوراک بعنوان روشی برای تجربه فرهنگ ها و تهیه خوراک بکار می رود.علایق گردشگران در  اولویت خوراک،نقش مهمی در انتخاب مقصد نهایی  بازی می کند.در واقع مصرف خوراکی،یک سوم از کل هزینه گردشگر را شامل می شود،بنابراین ،در صد معناداری از درآمد صنعت گردشگری را به خود اختصاص می دهد.هزینه و مصرف  خوراک  و اولویت های آن بعنوان نیروی محرک  برای صنعت  گردشگری و یک تاثیر مهم روی  میهمان نوازی گردشگر محور و یک تاثیر معنا داری روی عرضه خوراک های محلی دارد.

مکتب آشپزی ایرانی نقش کمی در جذب این نوع از گردشگری داشته است.صنعت رستوران و خوراک در ایران  بویژه شهرهای بزرگ از  تنوع  برخوردار نیست.رستوران‌های سنتی ایرانی معمولا به جز خوراکهای مجلسی که شامل  چند نوع کباب ، دیزی ، چند نوع خورش ، ماهیچه و ماهی چیزی، ندارند. در هیچ شهری محلی  برای عرضه خوراک های بومی و سنتی بصورت گسترده وجود ندارد . در ایران تعدادی از اکولوژهای بوم گردی  بصورت  پراکنده به احیاء،توسعه و ترویج خوراکهای بومی  پرداخته و عمدتاً با پخت خوراک بومی و ارگانیک(طبیعی و سالم) از گردشگران داخلی و خارجی  استقبال می کنند. از آن جمله می توان به کلبه آقامیر در پاسارگاد،خانه گلی در کاشان ،بوم کلبه ترکمن ، آتشونی در گرمه و بارنداز طباطبایی در فرحزاد  و ….. از اعضای خوشه سار بوم گردی نام برد. واقعیت این است که بسیاری از گردشگران  ایرانی ترجیح می‌دهند با تحمل مصائبی عظیم خوراکی خانگی را در سفر پخته  وازخوراکهای رستورانی استفاده ننمایند .تنوع خوراکی نیز در بین خانواده های ایرانی بسیار کم است .

 جهانی شدن ،انتقال تولیدات خوراکی و مصرف خوراک را به همراه دارد.بنابراین مطالعات نشان می دهد که مصرف خوراک در گردشگری در معرض تاثیر جهانی شدن است.. با برداشته شدن مرزها ، گسترش ذائقه های ملل مختلف  امری بدیهی و طبیعی است.کلبه آقامیر پاسارگاد با تولید محصولات سبز و ارگانیک  ومطالعه بر روی انواع خوراک های بومی و  نوآوری در  احیاء خوراک های باستانی با اتکاء بر هنر سرویس دهی سنتی و بومی شناخت و آگاهی از انواع طبع ها و مزاج  خوراک ها، چاشنی ها و ادویه جات بومی با  پخت خوراک هایی همچون آب بنه ، دمپخت سیرموکی ، دو پیازه آلو ، حلوای سین، آش کارده ، قنبر پلو سرو انواع دسر های بومی همچون بنه شه ،غورغوره،ارده شیره ،انواع ترشی و مربا های خانگی  ، و عرضه  به گردشگران داخلی و خارجی با بررسی و تجزیه تحلیل  ذائقه‌ی متفاوت افراد و علاقه به  خوردن طعم‌های متفاوت دررونق  گردشگری بومی تاثیر بسزایی داشته و اهداف زیر را دنبال می نماید

 اهداف :

۱٫رشد هویت  خوراک های  محلی تحت تاثیر صنعت گردشگری .

۲.سرمایه گذاری بر روی منحصر بفرد کردن فرهنگ بومی  و هویت خوراکی (برند سازی بومی در گردشگری ).

۳٫ افزایش توسعه پایدار با توجه به توسعه توریسم روستایی و بومی

۴٫ایجاد شغل برای جوامع محلی

۵٫ایجاد رستوران هایی جهت عرضه خوراکهای محلی

۶٫راه اندازی کارگاه های آموزشی پخت خوراک های بومی و سنتی

۷٫برگزاری جشنواره هایی با موضوع خوراک  و همچنین بر پایی نمایشگا ه ها ونو آوری و بروز رسانی خوراکهای محلی و همگام سازی با ذائقه گردشگران و زمینه سازی  برای تقویت باورهای همگانی و تغییر در نگرش ،بینش و رفتار حرفه ای جامعه محلی